Wyżnie – Wikipedia, wolna encyklopedia

Wyżnie lub Wyżnie Małołąckie – pochyła rówień w Dolinie Małej Łąki w Tatrach Zachodnich^[1]. Dawniej był to cyrk lodowcowy, który z czasem został zapełniony przez osady denudacyjne zniesione z gór przez wodę. Znajduje się na wysokości 1230–1270 m n.p.m., u podnóży Małego Giewontu, powyżej Wielkiej Polany Małołąckiej. Dawniej całkowicie trawiasta rówień była wypasana, wchodziła w skład Hali Mała Łąka, po zaprzestaniu wypasu stopniowo zarasta świerkowym lasem^[2]. Na zachodnim zboczu znajdują się Piargi pod Zagonem, do których spod Zagonnej Przełęczy opada szeroki żleb (a raczej zachód) zwany Zagonem^[1]. Z Małego Giewontu do Wyżniego uchodzą dwa żleby: Żleb z Progiem i Żleb Śpiących Rycerzy, a do górnej części Wyżniego Głazisty Żleb^[3]. Powyżej Wyżniego w dnie doliny, wzdłuż szlaku turystycznego, znajdują się duże bloki skał wapiennych, tzw. Kolebiska („skamieniałe szałasy”)^[2].

Ciekawa flora. M.in. stwierdzono tutaj występowanie przymiotna alpejskiego – bardzo rzadkiej rośliny, w Polsce występującej tylko w Tatrach i to w nielicznych tylko miejscach^[4].

– żółty przez całą długość doliny z Gronika przez Wielką Polanę Małołącką, Wyżnie i Kondracką Przełęcz na Kopę Kondracką. Czas przejścia z Polany Małołąckiej na Kopę Kondracką: 2:35 h, ↓ 1:50 h