قیامت (سوره) - ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد
قیامت | |||||
---|---|---|---|---|---|
دستهبندی | مکی | ||||
اطلاعات آماری | |||||
ترتیب در قرآن | ۳۱ | ||||
جزء | ۲۹ | ||||
شمار آیهها | ۴۰ | ||||
شمار واژهها | ۱۶۹ | ||||
شمار حرفها | ۷۱۵ | ||||
متن سوره | |||||
|
|
سورهٔ قیامة سورهٔ ۷۵ام قرآن است، دارای ۴۰ آیه است، و سورهای مکی است. همانند نام این سوره، محتوای آن پیرامون معاد و روز قیامت است: ابتدا اشراط الساعه، نشانههای بروز قیامت، را بیان میکند و حال نیکوکاران و بدکاران را توصیف میکند. سپس لحظات انتقال افراد از این دنیا به جهان آخرت را توصیف کرده و ارتباط هدف از خلقت انسان را با معاد بیان میکند.
فضیلت
[ویرایش]هر کس این سوره را هر روز بخواند، از عفت شهوت برخوردار می شود و باعث شفاعت پیامبر و جبرییل می شود. عفت از شهوات، قدرتمندی، خوشحال بودن، کم شدن گناهان از دیگر فضایل این سوره است.[۱]
منابع
[ویرایش]- ↑ مکارم شیرازی، ناصر؛ جمعی از نویسندگان (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. ج. ۲۵. دارالکتب الاسلامیه. ص. ص ۲۷۱. بایگانیشده از اصلی در ۱۱ ژانویه ۲۰۱۴. دریافتشده در ۱۷ ژانویه ۲۰۱۴سوره قیامة، مقدمه
پیوند به بیرون
[ویرایش]در ویکیانبار پروندههایی دربارهٔ قیامت (سوره) موجود است.