Żyły oponowe – Wikipedia, wolna encyklopedia

Przekrój przez ścianę czaszki i opony mózgowo-rdzeniowe. Żyła oponowa podpisana Meningeal vein.

Żyły oponowe (łac. venae meningeae) – w anatomii człowieka żyły odprowadzające krew z opony twardej mózgowia[1]. Na ogół są podwójne i przebiegają wspólnie z tętnicami[2]. Największe i najbardziej stale występujące, żyły oponowe środkowe, towarzyszą tętnicy oponowej środkowej, opuszczają czaszkę na jej podstawie zazwyczaj przez otwór kolcowy, przechodząc do dołu podskroniowego i wpadają do splotu skrzydłowego. Pozostałe, niewielkie żyły oponowe wpadają do najbliżej położonych zatok opon twardej[3][1]. W żyłach oponowych nie ma zastawek[3].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Polska Akademia Nauk Wydział Nauk Medycznych, Wielki słownik medyczny, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 1996, s. 1621, ISBN 83-200-1923-0.
  2. Adam Bochenek, Michał Reicher, Anatomia człowieka. Tom IV. Układ nerwowy ośrodkowy, wyd. VI, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2019, s. 441, ISBN 978-83-200-4203-0.
  3. a b Adam Bochenek, Michał Reicher, Anatomia człowieka. Tom III. Układ naczyniowy, wyd. IX, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2018, s. 360, ISBN 978-83-200-3257-4.