Żyglin (gromada) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Żyglin
gromada
1954–1973
Ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

katowickie

Powiat

tarnogórski

Data powstania

5 października 1954

Data likwidacji

1 stycznia 1973

Siedziba

Żyglin

Szczegółowy podział administracyjny (1954)
Liczba sołectw

4

Liczba reprezentantów
Liczba członków GRN (1954)

23

brak współrzędnych

Żyglin – dawna gromada, czyli najmniejsza jednostka podziału terytorialnego Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w latach 1954–1972.

Gromady, z gromadzkimi radami narodowymi (GRN) jako organami władzy najniższego stopnia na wsi, funkcjonowały od reformy reorganizującej administrację wiejską przeprowadzonej jesienią 1954[1] do momentu ich zniesienia z dniem 1 stycznia 1973[2], tym samym wypierając organizację gminną w latach 1954–1972[3][4].

Gromadę Żyglin z siedzibą GRN w Żyglinie (obecnie w granicach Miasteczka Śląskiego) utworzono – jako jedną z 8759 gromad na obszarze Polski[3] – w powiecie tarnogórskim w woj. stalinogrodzkim, na mocy uchwały nr 23/54 WRN w Stalinogrodzie z dnia 5 października 1954. W skład jednostki weszły obszary dotychczasowych gromad[5] Bibiela, Brynica, Żyglin (z wyłączeniem parceli nr nr kat. 1031/364 i 1028/360 z karty 1 obrębu Żyglin oraz parceli nr nr kat. 87/213 i 88/214 z karty 2 obrębu Świerklaniec) i Żyglinek (z wyłączeniem niektórych parceli obrębów: Żyglinek (z kart 4 i 5), Wymysłów (z kart 1 i 2) i Nadleśnictwo Pniowiec (z kart 7 i 8)) ze zniesionej gminy Miasteczko Śląskie, a także niektóre parcele z kart 1 i 2 obrębu Świerklaniec z dotychczasowej gromady Świerklaniec ze zniesionej gminy Świerklaniec, w tymże powiecie[6]. Dla gromady ustalono 23 członków gromadzkiej rady narodowej[7].

20 grudnia 1956 województwo stalinogrodzkie przemianowano (z powrotem) na katowickie[8].

Gromada przetrwała do końca 1972 roku, czyli do kolejnej reformy gminnej[9].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Dz.U. z 1954 r. nr 43, poz. 191
  2. Dz.U. z 1972 r. nr 49, poz. 312
  3. a b Podział administracyjny Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej. Warszawa: Urząd Rady Ministrów – Biuro do spraw Prezydiów Rad Narodowych, 1956.
  4. Mała Encyklopedia Powszechna PWN. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1959.
  5. Gromady istniały także po II wojnie światowej jako jednostka pomocnicza gmin.
  6. Uchwała Nr 23/54 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Stalinogrodzie z dnia 5 października 1954 r. w sprawie podziału na gromady powiatu tarnogórskiego; w ramach Zarządzenia Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Stalinogrodzie z dnia 15 listopada 1954 r. w sprawie ogłoszenia uchwał Wojewódzkiej Rady Narodowej w Stalinogrodzie z dnia 5 października 1954 r., dotyczących reformy podziału administracyjnego wsi (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Stalinogrodzie z dnia 1 grudnia 1954 r., Nr. 10, Poz. 54)
  7. Uchwała Nr 43/262 Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w Tarnowskich Górach z 4. X. 1954 w sprawie ustalenia liczby członków gromadzkich rad narodowych (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Stalinogrodzie z dnia 8 października 1954 r., Nr. 8, Poz. 46)
  8. Dz.U. z 1956 r. nr 58, poz. 269
  9. Wykaz miast, osiedli i gromad: stan z dn. 1 I 1971 r., Cz. 1. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny – Biuro Spisów, 1971.