45 Dywizjon Rakietowy Obrony Powietrznej – Wikipedia, wolna encyklopedia
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Sformowanie | |
Rozformowanie | |
Dowódcy | |
Pierwszy | kpt. Tadeusz Niedźwiecki |
Ostatni | mjr Leszek Czarnecki |
Organizacja | |
Numer | JW 2284[1] |
Dyslokacja | |
Rodzaj sił zbrojnych | Wojska OPK – do 1990 |
Rodzaj wojsk | |
Podległość |
45 dywizjon rakietowy Obrony Powietrznej (45 dr OP) – samodzielny pododdział Wojska Polskiego.
Dywizjon sformowany w 1971 w Smołdzinie jako 45 dywizjon ogniowy OPK. Podlegał dowódcy 4 Gdyńskiej Brygady Rakietowej Obrony Powietrznej. Dywizjon rozformowany został w roku 1995.
Wyposażenie stanowił system rakietowy S-75M „Wołchow” produkcji radzieckiej.
Osobny artykuł:Dowódcy dywizjonu
[edytuj | edytuj kod]- 1971–1971 – kpt. Tadeusz Niedźwiecki
- 1971–1976 – kpt. Czesław Sulima
- 1976–1980 – ppłk Władysław Masłowski
- 1980–1983 – kpt. Romuald Ciura
- 1983–1984 – mjr Andrzej Słoniewski
- 1984–1987 – mjr Janusz Dudzikowski
- 1988–1992 – mjr Henryk Małkowski
- 1992–1994 – kpt. Sławomir Grobelny
- 1994–1995 – mjr Leszek Czarnecki
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Dywizjony Artylerii i Rakietowe (Ogniowe). 2012. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-07-09)].
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Położenie dywizjonu na stronie wikimapia.org