68 Dywizjon Rakietowy Obrony Powietrznej – Wikipedia, wolna encyklopedia

68 dywizjon rakietowy Obrony Powietrznej
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1974

Rozformowanie

1999

Dowódcy
Pierwszy

ppłk Franciszek Bujalski

Ostatni

mjr Henryk Małkowski

Organizacja
Numer

JW 3886[1]

Dyslokacja

Łeba

Rodzaj sił zbrojnych

[ Wojska OPK – do 1990
WLOP

Rodzaj wojsk

Wojska obrony przeciwlotniczej

Podległość

4 Gdyńska Brygada Rakietowa Obrony Powietrznej

68 dywizjon rakietowy Obrony Powietrznej (68 dr OP) – samodzielny pododdział Wojska Polskiego.

Dywizjon sformowany został w 1974 w Łebie jako 68 dywizjon ogniowy artylerii rakietowej. Rozformowany w 1999.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Rozkazem dowódcy WOPK nr 0188/Org. z 19 września 1974 w Centrum Szkolenia Specjalistów Artylerii i Radiotechniki przeszkolono kadrę dla nowo formowanych dywizjonów: 68 doar i 69 doar w Rowach.

W 1975 do stacji kolejowej Hel przybywają transportem kolejowym z ZSRR pierwsze przeciwlotnicze zestawy rakietowe PZR S-125M Newa, będące zasadniczym sprzętem bojowym dywizjonu.

W ramach restrukturyzacji Sił Zbrojnych dywizjon został rozformowany w 1999 roku.

Wyposażenie

[edytuj | edytuj kod]

Wyposażenie dywizjonu zmieniało się wraz z możliwościami finansowymi państwa oraz z rozwojem techniki wojskowej.

4 wyrzutnie rakiet NEWA, każda wyrzutnia po 4 rakiety.

Dowódcy dywizjonu

[edytuj | edytuj kod]
  • 1974-1979 – ppłk Franciszek Bujalski
  • 1979-31 stycznia 1999 – ppłk Witold Tarkiewicz
  • 1 lutego 1999-31 października 1999 – mjr Henryk Małkowski

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]