Adagio 62126 – Wikipedia, wolna encyklopedia
Typ | lampowy, monofoniczny |
---|---|
Producent | |
Państwo | |
Dane techniczne | |
Zakresy fal | |
Fale długie | 150–285 kHz |
Fale średnie | 525–1605 kHz |
Fale krótkie | 5,85–19,6 MHz |
Czułość użytkowa | |
Fale długie | 2 mV/m (ant. ferryt.) |
Fale średnie | 1 mV/m (ant. ferryt.) |
Pasmo przenoszenia | |
Wzmacniacz | 150–3500 Hz |
Inne | |
Moc wzmacniacza | 1 W przy h≤7% |
Napięcie zasilania | 220 V |
Pobór mocy (sieć) | 30 VA |
Wymiary | 570×250×216 mm |
Masa | 5 kg |
Adagio 62126 – polski radioodbiornik produkowany w Zakładach Radiowych Diora. Umożliwia odbiór stacji na falach długich, średnich i krótkich. Posiada płynną regulację barwy dźwięku, wbudowaną antenę ferrytową i automatyczną regulację wzmocnienia. Układ odbiornika (superheterodynowy) zmontowany jest na płytce drukowanej i zawiera 3 lampy elektronowe (ECH 81, EBF 89 i ECL 82).
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Odbiornik radiowy ADAGIO 62126 w: Radioamator i Krótkofalowiec 1/1964
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Odbiornik radiowy ADAGIO 62126. „Radioamator i Krótkofalowiec”, s. 12, 1 1964.