Aero A-102 – Wikipedia, wolna encyklopedia

Aero A-102
Ilustracja
Dane podstawowe
Państwo

 Czechosłowacja

Producent

Aero

Konstruktor

Antonín Husník

Typ

samolot myśliwski

Konstrukcja

górnopłat o konstrukcji metalowej

Załoga

1

Historia
Data oblotu

1934

Dane techniczne
Napęd

silnik gwiazdowy Walter 14Kfs „Mistral Major”

Moc

800 KM (588 kW)

Wymiary
Rozpiętość

11,5 m

Długość

7,3 m

Powierzchnia nośna

18,5 m²

Masa
Własna

1478 kg

Startowa

2036 kg

Osiągi
Prędkość maks.

434 km/h

Prędkość przelotowa

356 km/h

Prędkość wznoszenia

14,4 m/s

Pułap

10 000 m

Zasięg

670 km

Dane operacyjne
Uzbrojenie
4 karabiny maszynowe ZB vz. 30 kal. 7,92 mm
Użytkownicy
 Czechosłowacja

Aero A-102czechosłowacki samolot myśliwski z okresu międzywojennego.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Latem 1932 roku w wytwórni lotniczej Aero rozpoczęto prace nad konstrukcją nowego samolotu myśliwskiego, wyposażonego w silnik gwiazdowy Walter 14Kfs „Mistral Major” o mocy 800 KM. Początkowo planowano, że będzie to klasyczny dwupłat, ale wobec zapotrzebowania lotnictwa koncepcję tę zaniechano na rzecz samolotu jednopłatowego. Prace nad tym samolotem trwały cały rok. Ostatecznie został zaprojektowany samolot w układzie zastrzałowego górnopłatu, który otrzymał oznaczenie A-102.

Prototyp samolotu A-102 został oblatany w czerwcu 1934 roku, a następnie przeszedł testy wojskowe i uczestniczył w konkursie na nowy samolot myśliwski dla czechosłowackiego lotnictwa, w czasie którego wybrano samolot Avia B-35.

Wobec powyższego zaniechano dalszych prac nad tym samolotem.

Użycie w lotnictwie

[edytuj | edytuj kod]

Samolot Aero A-102 uczestniczył w testach fabrycznych i pokazach dla wojska, a 1937 roku wziął udział w Narodowej Wystawie Lotniczej i był to jego ostatni pokaz.

Opis techniczny

[edytuj | edytuj kod]

Samolot myśliwski Aero A-102 był górnopłatem zastrzałowym (płat Puławskiego) konstrukcji metalowej. Kadłub mieścił odkrytą kabinę pilota, a przed nią umieszczono silnik. Napęd stanowił silnik gwiazdowy, 14-cylindrowy chłodzony powietrzem. Podwozie klasyczne, stałe.

Uzbrojenie stanowiły 4 karabiny maszynowe ZB vz. 30 kal. 7,92 mm umieszczone w skrzydłach po dwa z obu stron.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Václav Němeček: Československá letadla (1918-1945). Praga: Naše vojsko, 1983, s. 69-71, 252-253. (cz.).
  • William Green, Gordon Swanborough: The complete book of fighters. London: Salamander Book, 2001, s. 10-11. ISBN 978-0-86288-220-4. (ang.).