Aero A-300 – Wikipedia, wolna encyklopedia

Aero A-300
Ilustracja
Dane podstawowe
Państwo

 Czechosłowacja

Producent

Aero Vodochody

Typ

samolot bombowy

Konstrukcja

dolnopłat o konstrukcji mieszanej, kabina zakryta, podwozie klasyczne – wciągane w locie

Załoga

4 (1 pilotów, bombardier/obserwator, 2 strzelców pokładowych)

Historia
Data oblotu

kwiecień 1938

Lata produkcji

1938

Dane techniczne
Napęd

2 x silniki gwiazdowe Bristol Mercury IX

Moc

830 KM (610 kW) (każdy)

Wymiary
Rozpiętość

19,20 m

Długość

13,50 m

Wysokość

3,55 m

Powierzchnia nośna

45,50 m²

Masa
Własna

4 337 kg

Startowa

6 040 kg

Osiągi
Prędkość maks.

456 km/h

Prędkość przelotowa

430 km/h

Pułap

9 400 m

Zasięg

2 200 km

Dane operacyjne
Uzbrojenie
3 ruchome karabiny maszynowe wz. 30 kal. 7,92 mm (1 w przodzie kadłuba w przeszklonej kabinie obserwatora/bombardiera, 1 w wysuwanej obrotowej wieżyczce na grzbiecie kadłuba za kabiną pilota i 1 w otwieranym tylnym dolnym stanowisku strzeleckim)
1000 kg bomb (w komorze bombowej w kadłubie)
Użytkownicy
Czechosłowacja, Niemcy
Rzuty
Rzuty samolotu

Aero A-300czechosłowacki prototyp samolotu bombowego, zbudowany w 1938 roku w wytwórni Aero Vodochody w Pradze.

Historia

[edytuj | edytuj kod]
Prototyp Aero A.300.1, latem 1938

W połowie lat trzydziestych czechosłowackie Ministerstwo Obrony Narodowej podjęło decyzję o wzmocnieniu swojego lotnictwa i zwróciła się do czechosłowackich wytwórni lotniczych o podjęcie prac nad opracowaniem nowych samolotów.

W lipcu 1936 roku firma Aero rozpoczęła pracę nad kolejną wersja samolotu bombowego, który oznaczono jako A-300, który był modyfikacją projektu samolotu A-206. W 1937 roku na wystawie w Pradze pokazano model samolotu A-300, który miał zmieniony układ skrzydeł, zmieniony kadłub z umieszczoną z przodu oszkloną kabiną obserwatora/bombardiera. Do jego napędu przewidziano silniki gwiazdowe Bristol Mercury IX o mocy 830 KM (610 kW) umieszczone w gondolach na skrzydłach. Zastosowano w nim również nowoczesne śmigła przestawialne i nowe usterzenie z podwójnymi statecznikami pionowymi.

Prace nad budową prototypu trwały do 1938 roku i został ostatecznie oblatany w kwietniu 1938 roku, w tym też roku skierowano go do badań w wojskowym instytucie lotniczym. Badania te potwierdziły jego zalety i znakomite osiągi. Jeszcze w 1938 roku czechosłowackie Ministerstwo Obrony Narodowej zamówiło 12 egzemplarzy tych samolotów, zainteresowało się również nimi Grecja, która również chciała wyprodukować 12 egzemplarzy tego samolotu na licencji. Jednak w związku z zajęciem w marcu 1939 roku Czechosłowacji przez Niemcy nie rozpoczęto jego produkcji seryjnej.

Zbudowany tylko jeden prototyp samolotu Aero A-300.

Użycie w lotnictwie

[edytuj | edytuj kod]

Samoloty Aero A-300 był używany tylko do badań, po zajęciu Czechosłowacji przez Niemcy, samolot został przekazany do badań w zakładach Focke-Wulf w Bremie. Tam po testach został on ostatecznie złomowany.

Opis konstrukcji

[edytuj | edytuj kod]

Samolot Aero A-300 był dwusilnikowym dolnopłatem wolnonośnym, samolotem bombowym o konstrukcji mieszanej – metalowej i drewnianej, pokrycie ze sklejki i płótna. Kabiny załogi zakryte. Podwozie trójkołowe – chowane w locie do gondoli silników, ze stałym kółkiem ogonowym. Napęd: dwa silniki gwiazdowe umieszczone w gondolach na skrzydłach. Śmigła trzyłopatowe, metalowe, przestawialne w locie.