Augustyn Karol Lipiński – Wikipedia, wolna encyklopedia

Augustyn Karol Lipiński
Herb duchownego
Kraj działania

Polska

Data śmierci

2 kwietnia 1814

Biskup pomocniczy krakowski
Okres sprawowania

1811–1814

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Nominacja biskupia

12 czerwca 1811

Sakra biskupia

data nieznana

Odznaczenia
Order Świętego Stanisława (Rzeczpospolita Obojga Narodów)

Augustyn Karol Lipiński herbu Brodzic[1] (ur. przed 1760, zm. 2 kwietnia 1814) – kanonik płocki, kanonik krakowski, biskup pomocniczy krakowski, kawaler Orderu św. Stanisława.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Data i miejsce urodzenia Augustyna Karola Lipskiego nie są znane. Pochodził z rodziny szlacheckiej h. Brodzic z Lipin. Ukończył studia uzyskując tytuł doktora obojga praw. Od 1772 był kanonikiem katedralnym płockim, a od 1788 kanonikiem krakowskim. W 1790 Kapituła katedralna krakowska wybrała go deputatem do Trybunału Koronnego. W następnym roku został mianowany przez bpa Feliksa Turskiego audytorem i sędzią generalnym diecezji. W 1792 w okresie Sejmu Czteroletniego został kawalerem orderu św. Stanisława. W 1802 otrzymał kustodię katedralną. Był też komisarzem biskupim klasztoru św. Andrzeja sióstr klarysek w Krakowie.

12 czerwca 1811 bp Andrzej Gawroński mianował go pro iure episcopali sufraganem krakowskim oraz przedstawił królowi Saksonii i księciu warszawskiemu Fryderykowi Augustowi w celu przyznania mu uposażenia. Nie jest znana data sakry biskupiej[2]

Przystąpił do Konfederacji Generalnej Królestwa Polskiego w 1812 roku[3].

W 1814 w imieniu kapituły, jako archidiakon krakowski przekazał administrację diecezją krakowską biskupowi kieleckiemu Wojciechowi Janowi Górskiemu. Zmarł 2 kwietnia 1814.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Augustyn Lipiński z Lipin h. Brodzic (M.J. Minakowski, Genealogia Potomków Sejmu Wielkiego). [dostęp 2012-01-12].
  2. Sylwetka Augustyna Karola Lipskiego nie istnieje w bazie Catholic Hierarchy.
  3. Dziennik Konfederacyi Jeneralnej Królestwa Polskiego. 1812, nr 7, s. 59.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]