Bitwa pod Olszowym Młynem – Wikipedia, wolna encyklopedia

Bitwa pod Olszowym Młynem
powstanie styczniowe
Czas

22 marca 1863

Miejsce

Olszowy Młyn

Terytorium

Królestwo Polskie

Wynik

nierostrzygnięta

Strony konfliktu
powstańcy styczniowi Imperium Rosyjskie
Dowódcy
Kazimierz Mielęcki Emil de Sayn Wittgenstein Berlebour
Siły
dwie kompanie strzelców
kompania kosynierów
szwadron kawalerii
3. rota strzelecka
3. rota liniowa ze Szlisselburskiego 15. Pułku Piechoty
3. rota liniowa z 14. Ołonieckiego Pułku Piechoty
½ sotni Kozaków z Dońskiego 31. Kozackiego Pułku
½ szwadronu Huzarów z Mariupolskiego Pułku Huzarów
4. szwadron z Mariupolskiego Pułku Huzarów
15 Kozaków z 31. Dońskiego Kozackiego Pułku
Straty
co najmniej kilku powstańców nieznane
brak współrzędnych
Bitwa pod Olszowym Młynem (J. Sobecki)

Bitwa pod Olszowym Młynem (Tartakiem, Olszakiem, Olszowem, Olszowym, Olszówką, Pątnowem, Jeziorem Gosławickim, Gosławicami) – bitwa stoczona 22 marca 1863 roku pod Olszowym Młynem, między powstańcami styczniowymi a Rosjanami[1][2].

Przed bitwą

[edytuj | edytuj kod]

Ponad dwa tygodnie od przegranej bitwy pod Dobrosołowem oddział Kazimierza Mielęckiego założył obóz w lesie pod Pątnowem. W pobliskim Kazimierzu Biskupim stacjonowały jednak siły rosyjskie, którymi dowodził książę-pułkownik Emil de Sayn Wittgenstein Berlebour[1][3]. Około godziny 2:00 w nocy 22 marca 1863 roku do Kazimierza Biskupiego dotarł dezerter (niemiecki ochotnik) z oddziału Mielęckiego, który poinformował Rosjan o miejscu stacjonowania powstańczego oddziału. Wittgenstein, wysłuchawszy dezertera, postanowił zaatakować. Około godziny 3:10 rosyjska kolumna wyruszyła w kierunku Pątnowa. Nieco wcześniej, bo około godziny 3:00, został ogłoszony alarm wśród powstańców, którzy godzinę później wyruszyli w stronę Olszowego Młyna. Obie strony, świadome bliskości wrogich sił, dążyły do zaskoczenia przeciwnika nagłym atakiem o świcie[1].

Liczebność sił powstańczych i rosyjskich

[edytuj | edytuj kod]

W skład oddziału Kazimierza Mielęckiego wchodziły dwie kompanie strzelców (jedną dowodził kapitan Sikorski, a drugą kapitan Michał Zieliński), kompania kosynierów (dowodzona przez kapitana Klepaczewskiego) i szwadron kawalerii (pod dowództwem Władysława Miśkiewicza). Nad całością piechoty komendę objął Edmund Callier. Ogółem siły powstańcze, według Calliera, wynosiły 495 osób[1].

W oddziale Mielęckiego służył przynajmniej jeden Francuz. Był nim Déodat Lejars[1].

Siły rosyjskie składały się z 3. roty strzeleckiej i 3. roty liniowej ze Szlisselburskiego 15. Pułku Piechoty, 3. roty liniowej z 14. Ołonieckiego Pułku Piechoty, ½ sotni Kozaków z Dońskiego 31. Kozackiego Pułku, ½ szwadronu Huzarów z Mariupolskiego Pułku Huzarów, 4. szwadronu z Mariupolskiego Pułku Huzarów i 15 Kozaków z 31. Dońskiego Kozackiego Pułku[1].

Przebieg bitwy

[edytuj | edytuj kod]

Bitwa rozpoczęła się o godzinie 4:30. Polska straż przednia i część taboru została zaatakowana na zachodnim brzegu przy moście prowadzącym przez Strugę Biskupią. Doszło do walki na bagnety i przejęcia części wozów taborowych przez Rosjan. Powstańcy wycofali się na wschodni brzeg, gdzie zatrzymali się na linii lasu. Rosjanie, w tym czasie, zajęli pobliski tartak. Około 5:00 rano nastąpił kontratak Polaków. Po trzydziestu minutach walki Wittgenstein zdecydował wycofać się na zachodni brzeg Strugi Biskupiej, jednocześnie wzywając posiłki z Konina. Około godziny 6:30 powstańcy zajęli młyn i zabudowania gospodarcze. Około godziny 6:45 Callier dokonał nieudanej próby ataku przez mosty[1]. Niedługo później Mielęcki odniósł ciężką ranę kręgosłupa, przez co musiał zostać ewakuowanym z pola walki[2][3]. Rany odniósł również Callier. Około godziny 9:00 Polacy, m.in. z powodu braku amunicji, wycofali się do Pątnowa, w tym samym czasie, w obliczu prawie całkowicie wystrzelanego zapasu amunicji i w obawie przed oskrzydleniem, Rosjanie wycofali się na zachodni skraj lasu[1][2].

Straty

[edytuj | edytuj kod]

Pod Olszowym Młynem zginęło co najmniej kilku powstańców, m.in. Antoni (Jan) Wąsowicz – szewc ze Stęszewa i Maciej Kryszkiewicz z Poznania[4]. Pogrzeb większości poległych odbył się 26 marca 1863 roku na cmentarzu w Kleczewie[1].

Badania archeologiczne

[edytuj | edytuj kod]

Miejsce bitwy pod Olszowym Młynem zostało w 2012 roku przeszukane przez poszukiwaczy z Muzeum Okręgowego w Koninie i ze stowarzyszenia Wielkopolskie Forum Eksploracyjno-Historyczne. Znaleziono pociski, łuski, kule, kapiszony i guziki z czasów bitwy. Znaleziska można obejrzeć w Muzeum Okręgowym w Koninie[5][1].

Upamiętnienie

[edytuj | edytuj kod]
  • W 150 rocznicę bitwy jedno z konińskich rond otrzymało nazwę: „Bitwy pod Pątnowem”[6].
  • 26 stycznia 2013 roku w Olszowym Młynie postawiono, z inicjatywy Muzeum Okręgowego w Koninie, Stowarzyszenia Współpracy Polska-Wchód w Koninie, Nadleśnictwa Konin, Wielkopolskiego Forum Eksploracyjno-Historycznego, Leśnictwa w Brzeźnie i w Kazimierzu Biskupim oraz Komendy Hufca ZHP Konin, dwa krzyże: katolicki i prawosławny. 22 marca 2013 roku organizatorzy postawili kamień pamiątkowy i tablicę informacyjno-dydaktyczną[1][5].
  • W 2023 roku został wydany tomik wierszy Tomasza Jankowskiego pt. „W krwawym polu srebrne ptaszę”. Autor opisał w nim m.in. dzieje powstania styczniowego na Ziemi Konińskiej. Jeden z wierszy, o nazwie „Pod Olszowym Młynem – 22.03.1863 r.”, poświęcił tytułowej bitwie[7].
  • Z okazji 160 rocznicy wybuchu powstania styczniowego Muzeum Okręgowe w Gosławicach zorganizowało wystawę dotyczącą powstańczego zrywu. Wśród wymienionych i opisanych bitew znalazła się m.in. bitwa pod Olszowym Młynem[8].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g h i j k Krzysztof Gorczyca, Michał Górny, Krzysztof Płachciński, Szlakiem partii Kazimierza Mielęckiego 1863 – Studium Historyczno-Archeologiczne, Muzeum Okręgowe w Koninie, Konin 2022, s. 286–304, ISBN 978-83-60168-34-9.
  2. a b c Praca zbiorowa pod redakcją Zbigniewa Chodyły, Dzieje Kazimierza Biskupiego, Wydawnictwo Apeks, Kazimierz Biskupi – Konin 2001, s. 156, ISBN 83-88349-03-01.
  3. a b Jerzy Łojko, Paweł Markowski, Tomasz Woźniak, Powiat Koniński – energia pokoleń [online], powiat.konin.pl [dostęp 2023-04-12] (pol.).
  4. Jacek Kowalski, Powstanie stycznowe widziane z Kórnika. Pamiętnik Biblioteki Kórnickiej Z. 31., „PAN Biblioteka Kórnicka”, 2014, s. 72 [dostęp 2024-01-22].
  5. a b LM.pl, Dwa krzyże na pojednanie [online], LM.pl – pierwszy portal w regionie [dostęp 2023-04-12] (pol.).
  6. LM.pl, Rondo pod Pątnowem [online], LM.pl – pierwszy portal w regionie [dostęp 2023-04-12] (pol.).
  7. Tomasz Jankowski, W krwawym polu srebrne ptaszę, Wydawnictwo AD REM, Jelenia Góra 2023, s. 54, ISBN 978-83-67156-43-1.
  8. Każdy z nas jest cząstką narodowego honoru… – Muzeum Okręgowe w Koninie [online] [dostęp 2023-04-12] (pol.).