Carlo Calenda – Wikipedia, wolna encyklopedia

Carlo Calenda
Data i miejsce urodzenia	9 kwietnia 1973 ; Rzym
	Minister rozwoju gospodarczego Włoch
Okres	od 10 maja 2016; do 1 czerwca 2018
Przynależność polityczna	Partia Demokratyczna
Poprzednik	Matteo Renzi (p.o.)
Następca	Luigi Di Maio
	Multimedia w Wikimedia Commons

Carlo Calenda (ur. 9 kwietnia 1973 w Rzymie^[1]) – włoski polityk i menedżer, w latach 2016–2018 minister rozwoju gospodarczego, poseł do Parlamentu Europejskiego IX kadencji, senator.

Życiorys

Syn ekonomisty Fabia Calendy i reżyserki Cristiny Comencini. Wnuk reżysera Luigiego Comenciniego^[2]. Z wykształcenia prawnik, specjalizował się w prawie międzynarodowym. Pracował w działach marketingu w Ferrari i telewizji Sky^[1]. W 2004 nowo wybrany prezydent Confindustrii Luca Cordero di Montezemolo powierzył mu stanowisko swojego pierwszego asystenta. Funkcję tę pełnił do 2008, po czym został dyrektorem generalnym przedsiębiorstwa Interporto Campano^[1].

Był także koordynatorem politycznym think tanku Italia Futura. W 2013 bez powodzenia kandydował do parlamentu z ramienia Wyboru Obywatelskiego, który założył Mario Monti^[3]. W tym samym roku objął stanowisko wiceministra rozwoju gospodarczego w rządzie Enrica Letty, pozostał na nim również w utworzonym w 2014 gabinecie, na czele którego stanął Matteo Renzi^[1]. W 2015 odszedł z dotychczasowego ugrupowania, podejmując współpracę z Partią Demokratyczną^[3].

W styczniu 2016 ogłoszono jego nominację na stałego przedstawiciela Włoch przy Unii Europejskiej. Decyzja ta spotkała się z publiczną krytyką m.in. środowisk dyplomatycznych, wskazujących na brak dostatecznego doświadczenia^[4]. Ostatecznie placówkę tę Carlo Calenda objął w marcu tegoż roku^[1]. Urzędował około półtora miesiąca. Powrócił do kraju w związku z nominacją na stanowisko ministra rozwoju gospodarczego w rządzie Matteo Renziego, które wcześniej zajmowała Federica Guidi. Funkcję tę objął 10 maja 2016^[5]. Utrzymał to stanowisko również w powołanym 12 grudnia 2016 gabinecie Paola Gentiloniego^[6]; funkcję ministra pełnił do 1 czerwca 2018.

W wyborach w 2019 z listy Partii Demokratycznej uzyskał mandat posła do Parlamentu Europejskiego IX kadencji^[7]. W tym samym roku założył nowe ugrupowanie pod nazwą Azione^[8]. W 2022 z ramienia koalicji ugrupowań centrowych został wybrany w skład Senatu^[9].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e Carlo Calenda: Ministro per lo Sviluppo Economico. governo.it. [dostęp 2016-05-22]. (wł.).
↑ Chi è Carlo Calenda. ansa.it, 6 marca 2018. [dostęp 2021-01-29]. (wł.).
↑ ^a ^b Carlo Calenda ministro dello Sviluppo economico, l'uomo di Montezemolo trasformato in ambasciatore. ilfattoquotidiano.it, 8 maja 2016. [dostęp 2016-05-22]. (wł.).
↑ La protesta degli ambasciatori, a disagio per il caso Calenda Le lettere al capo del governo. corriere.it, 30 stycznia 2016. [dostęp 2016-05-22]. (wł.).
↑ Sviluppo economico, Calenda nuovo ministro: domani la nomina. ilsole24ore.com, 9 maja 2016. [dostęp 2016-05-22]. (wł.).
↑ Governo Gentiloni: lista ministri. Alfano Esteri, Minniti Interni, Lotti Sport, Fedeli Istruzione. Boschi sottosegretario. ilfattoquotidiano.it, 12 grudnia 2016. [dostęp 2016-12-12]. (wł.).
↑ Europee, i candidati promossi e quelli bocciati: tutti i numeri dei signori delle preferenze. youtrend.it, 28 maja 2019. [dostęp 2019-05-29]. (wł.).
↑ Matteo Richetti: „Azione non sarà un partito di centro, ma il vero polo progressista del Paese”. fanpage.it, 18 listopada 2019. [dostęp 2019-11-21]. (wł.).
↑ Tutti i candidati eletti alla Camera e al Senato: chi entra e chi esce dal nuovo Parlamento. ilriformista.it, 27 września 2022. [dostęp 2022-09-28]. (wł.).

[bio-1] Carlo Calenda: Ministro per lo Sviluppo Economico. governo.it. [dostęp 2016-05-22]. (wł.).

[2] Chi è Carlo Calenda. ansa.it, 6 marca 2018. [dostęp 2021-01-29]. (wł.).

[il-3] Carlo Calenda ministro dello Sviluppo economico, l'uomo di Montezemolo trasformato in ambasciatore. ilfattoquotidiano.it, 8 maja 2016. [dostęp 2016-05-22]. (wł.).

[4] La protesta degli ambasciatori, a disagio per il caso Calenda Le lettere al capo del governo. corriere.it, 30 stycznia 2016. [dostęp 2016-05-22]. (wł.).

[5] Sviluppo economico, Calenda nuovo ministro: domani la nomina. ilsole24ore.com, 9 maja 2016. [dostęp 2016-05-22]. (wł.).

[6] Governo Gentiloni: lista ministri. Alfano Esteri, Minniti Interni, Lotti Sport, Fedeli Istruzione. Boschi sottosegretario. ilfattoquotidiano.it, 12 grudnia 2016. [dostęp 2016-12-12]. (wł.).

[7] Europee, i candidati promossi e quelli bocciati: tutti i numeri dei signori delle preferenze. youtrend.it, 28 maja 2019. [dostęp 2019-05-29]. (wł.).

[8] Matteo Richetti: „Azione non sarà un partito di centro, ma il vero polo progressista del Paese”. fanpage.it, 18 listopada 2019. [dostęp 2019-11-21]. (wł.).

[9] Tutti i candidati eletti alla Camera e al Senato: chi entra e chi esce dal nuovo Parlamento. ilriformista.it, 27 września 2022. [dostęp 2022-09-28]. (wł.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]