Ciało prążkowane – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ciało prążkowane (łac. corpus striatum) – struktura anatomiczna mózgu człowieka, największe z jąder podstawnych kresomózgowia. Jest ono różnie dzielone.

• jądro soczewkowate
  • skorupa
  • gałka blada
    • boczna
    • przyśrodkowa
• jądro ogoniaste
  • głowa
  • trzon
  • ogon

• prążkowie (striatum)
  • skorupa
  • jądro ogoniaste
    • głowa
    • trzon
    • ogon
• pallidum
  • gałka blada
    • boczna
    • przyśrodkowa

Omawiana struktura występuje poniżej i przyśrodkowo od płaszcza, przyśrodkowo także od wyspy, torebek ostatniej i zewnętrznej oraz przedmurza, które także jest jądrem podstawnym. Torebka wewnętrzna oddziela jądro soczewkowate od wzgórza oraz od jądra ogoniastego. Przebiegają przez nią liczne pasma istoty szarej łączące jądro ogoniaste z soczewkowatym, co tworzy wzór prążkowania^[1].

Odpowiada za właściwe natężenie i ukierunkowanie ruchów dzięki selektywnemu hamowaniu ośrodkowych impulsów motorycznych.

• Bochenek A, Reicher M: Anatomia człowieka. Tom IV PZWL, Warszawa 1981 s. 379 ISBN 83-200-0368-7