Del Harris – Wikipedia, wolna encyklopedia

Del Harris
Ilustracja
Harris odwiedzający Biały Dom w lutym 2009 roku, jako asystent trenera Chicago Bulls przed spotkaniem z Washington Wizards.
Trener
Data i miejsce urodzenia

18 czerwca 1937
Orleans

Wzrost

193 cm

Masa ciała

91 kg

Kariera
Aktywność

1965–2012

Szkoła średnia

Plainfield (Plainfield, Indiana)

College

Milligan (1955–1959)

Draft

1959
niewybrany

Delmer William "Del" Harris (ur. 18 czerwca 1937 w Orleans) – amerykański trener koszykarski, finalista NBA[1], nagrodzony tytułem Trenera Roku NBA[2].

Po ukończeniu Milligan College (1959) zdobył tytuł z religioznawstwa[3]. W 1965 roku zdobył tytuł magistra historii na Indiana University[3].

Od 1959 do 1965 roku trenował drużyny (Roachdale Hawks, Dale Golden Aces, Spencer Cops) trzech różnych szkół średnich. Jego największym sukcesem było doprowadzenie zespołu Golden Aces do rekordowego wyniku 35-9 (w trakcie dwóch lat) oraz mistrzostwa Pocket Athletic Conference. Podczas pracy w Dale trenował też drużynę baseballową, prowadząc ją do mistrzostwa PAC i rezultatu 26-7. Sezon 1964/65 spędził z drużyną Spencer, uzyskując wynik 19-6 oraz zdobywając mistrzostwo konferencji, IHSAA Sectional i zaliczając udział w finałach regionalnych, przegranych z zespołem z Bloomington.

W latach 1965–1974 był trenerem uczelni Earlham w lidzie akademickiej NAIA. Poprowadził zespół Quakers do trzech mistrzostw konferencji (2x Hoosier Collegiate Conference, 1x Hoosier-Buckeye Collegiate Conference). W okresie letnim (1969–1975) prowadził zespoły w lidze Portoryko. Jako trener drużyny Vaqueros de Bayamón zdobył trzykrotnie mistrzostwo kraju (1973–1975), a także srebrny (1973) i brązowy medal (1974) podczas World Club Championships[3]. W trakcie swojej kariery w tym kraju zanotował rezultat 176-61[3].

Podczas imprez międzynarodowych zdobywał medale zarówno jako trener, jak i asystent trenera z kilkoma różnymi reprezentacjami narodowymi[4].

W 1975 został asystentem trenera zespołu z ligi ABAUtah Stars. Po roku trafił do NBA, gdzie objął to samo stanowisko w zespole Houston Rockets. Po trzech latach został głównym trener zespołu z Teksasu, prowadząc go do finałów NBA w 1981. W 1986 trafił do Wisconsin. Przez rok pełnił tam funkcję asystenta trenera Bucks, po czym powierzono mu zespół na kolejne cztery lata. W 1994 objął stanowisko głównego trenera Los Angeles Lakers, to właśnie podczas pracy w tym klubie otrzymał tytuł Trenera Roku NBA (1995)[2]. Rok wcześniej zespół wygrał zaledwie 33 spotkania, pod jego wodzą natomiast 48[5]. W kolejnych latach liczba zwycięstw wzrastała sukcesywnie aż go 61 w sezonie 1997/98[5]. Rok później, po skróconym sezonie, został zwolniony.

W kolejnych lata pracował kolejno w: Dallas Mavericks, Chicago Bulls oraz New Jersey Nets, pełniąc ponownie funkcję asystenta. W 2006 Dallas Mavericks dotarli do finałów NBA, gdzie musieli uznać wyższość Miami Heat[6]. Na stanowisko głównego trenera powrócił w sezonie 2011/12, kiedy to objął zespół Texas Legends z D-League. Po roku zakończył karierę.

Osiągnięcia

[edytuj | edytuj kod]

Na podstawie[2][3][4], o ile nie zaznaczono inaczej.

College

[edytuj | edytuj kod]
  • Zaliczony do składów:
    • 'Little All-American' (Honorable Mention)
    • All-Conference (3-krotnie)
  • Wybrany do Milligan College Hall of Fame

Trenerskie

[edytuj | edytuj kod]
Drużynowe
  • Mistrz:
    • Ameryki Centralnej jako trener kadry Portoryko (1974)
    • Portoryko (1973–1975)
  • Wicemistrz:
    • NBA (1981[1], 2006[6])
    • World Club Championships z zespołem Club Bayamon (Puerto Rico – 1973)
  • Brązowy medalista mistrzostw:
    • świata jako asystent trenera kadry USA (1998)
    • Ameryki jako asystent trenera z reprezentacją Dominikany (2011)
    • World Club Championships z zespołem Club Bayamon (Puerto Rico – 1974)
  • Uczestnik igrzysk olimpijskich jako trener kadry Chin (2004 – 8. miejsce)
  • Doradca kadry Kanady przed mistrzostwami świata 1994
Indywidualne
  • Trener Roku NBA (1995)[7]
  • Wybrany do:
    • Indiana Hall of Fame (1992)
    • NAIA Hall of Fame
    • Earlham College Hall of Fame
    • Plainfield High School (Indiana) Hall of Fame (1992)
  • Laureat nagrody:
    • Jerry Colangelo Award (2010)
    • Keys to Excellence (2014)

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Finals Champions and MVPs. nba.com. [dostęp 2015-05-02]. (ang.).
  2. a b c NBA Coach of the Year Award Winners. nba.com. [dostęp 2015-05-02]. (ang.).
  3. a b c d e Del Harris - NBA Coach Profile. nba.com. [dostęp 2015-05-02]. (ang.).
  4. a b Del Harris - hoopshall.com. hoopshall.com. [dostęp 2015-05-02]. (ang.).
  5. a b Los Angeles Lakers Franchise Index. basketball-reference.com. [dostęp 2015-05-02]. (ang.).
  6. a b NBA Championships: Year by Year Champions. landofbasketball.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
  7. NBA & ABA Coach of the Year Award Winners. basketball-reference.com. [dostęp 2023-01-15]. (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]