Diable Skały (Pogórze Wielickie) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Diable Skały – skały na zachodnim stoku Czerwonej Góry we wsi Zakliczyn w województwie małopolskim, w powiecie myślenickim, w gminie Siepraw[1]. Pod względem geograficznym rejon ten należy do Pogórza Wielickiego w obrębie Pogórza Zachodniobeskidzkiego[2]. Od drogi nr 967 do skał prowadzi szlak turystyki pieszej i rowerowej zaczynający się za mostem, około 1 km na południowy zachód od skrzyżowania tej drogi z drogą do Wieliczki. Diable Skały znajdują się na zboczu po prawej stronie szlaku i są z niego widoczne. Prowadzi do nich schodkami ścieżka z poręczą[3].

Nazwa skał, podobnie jak innych o tej nazwie, pochodzi od tego, że miejscowa ludność przypisywała ich powstanie diabłom[3]. Diable Skały to zbudowany z piaskowca lity mur skalny o długości kilkudziesięciu metrów. W podręczniku wspinaczkowym mają nazwę Czerwona Góra. Uprawiany jest na nich bouldering. Są na nich 24 drogi wspinaczkowe (baldy) o trudności od 6a do 7c w skali francuskiej. G. Rettinger pisze o nich: są to zarówno psychiczne hajbole, jak i nieco wymuszone starty SD (z pozycji stojącej lub siedzącej). Kilka dróg wyznaczono także na krawędziach wybitnej szczeliny w górnej części skał, jednak G. Rettinger nie opisał ich ze względu na kuriozalną szerokość Szczeliny i niebezpieczeństwo upadku z tarasu. Wątpliwe drogi lub wątpliwa ich wycena oznaczone za znakiem zapytania. Skały znajdują się w lesie. Najlepsza pora na wspinaczkę to lato i jesień[4].

Orson
  1. Small Dream; 7c
  2. ?
  3. Złodziej marzeń; 7b
  4. ?
  5. And One; trawers do nyży
  6. Bez nazwy; 7c
  7. Reggae Jamajka Party; 7b
  8. Take Cafe; 7b+
  9. Solo Mission; 7a+
  10. ?
Jaskinia
  1. Firestarter; 6b
  2. Knott; 6b+?
  3. Bułka; 6b+
  4. Reloaded; 6b
  5. Harum Scarum; 6b
  6. Slave Stage; 6c
  7. ?
  8. Radosny dzień; 7b
Mały Okap
  1. N.I.N.; 4
  2. Melotron 6b
  3. B-3; 6b
  4. Rocket; 6a+
Kruche Ścianki
  1. Dziurka wyjściowa; 6a
  2. Apacze siodłają klacze; 6b[4].

W Diablich Skałach znajduje się Jaskinia w Czerwonej Górze Pierwsza i Schronisko w Czerwonej Górze Drugie[5].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Geoportal. Mapa lotnicza [online] [dostęp 2022-09-12].
  2. Jerzy Kondracki, Geografia regionalna Polski, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1998, ISBN 83-01-12479-2.
  3. a b Na podstawie tablicy informacyjnej zamontowanej przy wiacie ścieżki rowerowej i pieszej.
  4. a b Grzegorz Rettinger, Beskidy Zachodnie i Pogórze. Przewodnik wspinaczkowy, Kraków: wspinanie.pl, 2019, ISBN 978-83-947825-2-8.
  5. Tomasz Mleczek, Schronisko w Czerwonej Górze II, [w:] Jaskinie Polski [online], Państwowy Instytut Geologiczny - Państwowy Instytut Badawczy [dostęp 2022-03-03].