Skałki Chronowskie – Wikipedia, wolna encyklopedia

Skałki Chronowskie – grupa skałek w miejscowości Chronów, pow. bocheński, gm. Nowy Wiśnicz. Znajdują się w lesie, na szczycie wzniesienia o tej samej nazwie na obszarze Pogórza Wiśnickiego. Od zachodniej strony podnóże tego wzniesienia opływa potok Borowianka^[1].

Są to zbudowane z piaskowców istebniańskich wierzchołkowe ostańce, powstałe w wyniku procesów denudacyjnych. Tworzą na szczycie skalną grzędę o długości około 75 m i wysokości do 2,5 m. Na skałkach tych wyryte są stare napisy, niektóre w języku łacińskim. Na jednym z kamieni wyryta jest sylwetka grobu lub kościoła oraz data 1707. Autorzy tych znaków nie są znani^[2]. Według jednej z legend jeden z możnych rodu Gryfitów przeszedł na islam i na tym miejscu wybudował meczet. Ściągnęło to na budowlę i jej mieszkańców klątwę. Po meczecie pozostały tylko skałki z tajemniczymi znakami. Klątwę uda się odrzucić dopiero wtedy, gdy ktoś odszyfruje te znaki. Jak dotąd nie udało się to nikomu^[3].

Od 1997 Skałki Chronowskie są objęte ochroną prawną jako pomnik przyrody^[2]. Z miejscowości Borówna prowadzi do nich znakowana ścieżka edukacyjna^[3].