Distygmina – Wikipedia, wolna encyklopedia

Distygmina

Nazewnictwo Nomenklatura systematyczna (IUPAC) [1-[6-[3-(dimetylokarbamoiloksy)pirydyn-1-ium-1-ylo]heksylo]pirydyn-1-ium-3-ylo]-N,N-dimetylokarbamat
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	C22H32N4O42+
Masa molowa	416,51 g/mol
Identyfikacja
Numer CAS	15876-67-2
PubChem	4446181
SMILES CN(C)C(=O)OC1=C[N+](=CC=C1)CCCCCC[N+]2=CC=CC(=C2)OC(=O)N(C)C
Niebezpieczeństwa Globalnie zharmonizowany system klasyfikacji i oznakowania chemikaliów Wiarygodne źródła oznakowania tej substancji według kryteriów GHS są niedostępne.
Klasyfikacja medyczna
ATC	N07AA03
Stosowanie w ciąży	kategoria C
Multimedia w Wikimedia Commons

Distygmina – organiczny związek chemiczny, lek pobudzający działanie układu nerwowego przywspółczulnego i mięśniowego. Działa na mięśnie gładkie przewodu pokarmowego, rozszerza naczynia krwionośne, poprawia przepływ krwi, zwalnia akcję serca.

Distygmina słabo wchłania się z przewodu pokarmowego. Maksymalne działanie uzyskuje się po 8–9 godzinach, które utrzymuje się przez około 24 godziny.

• miastenia
• pooperacyjny zastój jelit pęcherza moczowego
• zaburzenia napięcia mięśni jelit
• choroba Hirschsprunga

• nadwrażliwość na lek
• astma oskrzelowa
• stany skurczowe jelita grubego
• nadczynność tarczycy
• padaczka
• choroby serca
• wrzody żołądka i dwunastnicy
• zapalenie otrzewnej
• choroba Parkinsona

• ślinotok
• brak apetytu
• bóle brzucha
• nudności
• wymioty
• biegunka
• wzdęcia
• łzawienie
• pocenie się
• zwolnienie rytmu serca
• obniżenie ciśnienia tętniczego krwi
• bóle i zawroty głowy
• duszność
• utrata przytomności
• skórne reakcje alergiczne

• Ubretid – roztwór do wstrzykiwań 0,5 mg/ml, tabletki 0,005 g

Doustnie lub domięśniowo. Dawkę i częstotliwość stosowania ustala lekarz. Tabletki zwykle podaje się 5–20 mg na dobę w 1-2 dawek.

• Indeks leków Medycyny Praktycznej 2005, Kraków: Wydawnictwo Medycyna Praktyczna, ISBN 83-7430-006-X . Brak numerów stron w książce