Flunaryzyna – Wikipedia, wolna encyklopedia

Flunaryzyna
Nazewnictwo
	Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
	1-[bis(4-fluorofenylo)metylo]-4-[(2E)-3-fenyloprop-2-enylo]piperazyna
	Inne nazwy i oznaczenia
farm.	łac. flunarizini dihydrochloridum (dichlorowodorek flunaryzyny)
	Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	C26H26F2N2
Masa molowa	404,49 g/mol
	Identyfikacja
Numer CAS	52468-60-7; 30484-77-6 (·2HCl)
PubChem	941361
DrugBank	DB04841
SMILES
	C1CN(CCN1CC=CC2=CC=CC=C2)C(C3=CC=C(C=C3)F)C4=CC=C(C=C4)F
InChI
	InChI=1S/C26H26F2N2/c27-24-12-8-22(9-13-24)26(23-10-14-25(28)15-11-23)30-19-17-29(18-20-30)16-4-7-21-5-2-1-3-6-21/h1-15,26H,16-20H2/b7-4+
	InChIKey
	SMANXXCATUTDDT-QPJJXVBHSA-N
Właściwości
Temperatura topnienia	251,5 °C
logP	5,78
Niebezpieczeństwa
	Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich [dostęp 2024-09-04]
	Globalnie zharmonizowany system; klasyfikacji i oznakowania chemikaliów
	Na podstawie podanego źródła; dichlorowodorek flunaryzyny
Uwaga
Zwroty H	H302
Zwroty P	P264, P270, P301+P312, P501
Numer RTECS	TK9188600
Dawka śmiertelna	LD50 503 mg/kg (szczur, drogą pokarmową)
	Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą; stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
	Klasyfikacja medyczna
ATC	N07CA03
Farmakokinetyka
Działanie	przeciwdrgawkowe, rozszerzające naczynia krwionośne
Procent wchłaniania	85% (doustnie)
Okres półtrwania	18 dni
Wiązanie z białkami; osocza i tkanek	99%
Metabolizm	wątrobowy
Uwagi terapeutyczne
Drogi podawania	doustnie
	Multimedia w Wikimedia Commons

Flunaryzyna (łac. flunarizinum) – organiczny związek chemiczny, antagonista kanału wapniowego, pochodna cynaryzyny. Blokuje działanie histaminy, silnie i długotrwale znosi skurcz i zwężenie drobnych naczyń.

Wskazania

zawroty głowy pochodzenia przedsionkowego
bóle głowy wywołane zmianami naczyniowymi
zaburzenia krążenia mózgowego
zaburzenia pamięci
choroba Raynauda

Przeciwwskazania

nadwrażliwość na lek
zaburzenia czynności wątroby lub nerek
choroba Parkinsona
depresja
objawy pozapiramidowe
niektóre choroby neurologiczne

Działania niepożądane

bóle brzucha
nudności
wymioty
biegunka
zaparcia
wzrost masy ciała
osłabienie
uczucie zmęczenia
bezsenność
nadmierne pobudzenie
drgawki
bóle i zawroty głowy
objawy depresji

Preparaty

Flunarizinum – tabletki 0,005 g

Dawkowanie

Doustnie. Dawkę i częstotliwość przyjmowania leku ustala lekarz. Zwykle u osób dorosłych z migreną lub zawrotami głowy 10 mg na dobę w jednej dawce.

Uwagi

Nie zaleca się stosowania leku u kobiet karmiących piersią. W czasie przyjmowania flunaryzyny nie należy prowadzić pojazdów mechanicznych oraz obsługiwać maszyn.

Przypisy

↑ ^a ^b Flunarizine, [w:] DrugBank [online], University of Alberta, DB04841 [dostęp 2024-09-04] (ang.).
↑ ^a ^b Flunarizine dihydrochloride [online], karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich, 17 listopada 2022, numer katalogowy: F8257 [dostęp 2024-09-04] . (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)

Bibliografia

Indeks leków Medycyny Praktycznej, Kraków: Wydawnictwo Medycyna Praktyczna, 2005, ISBN 83-7430-006-X .

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.

[DB-1] Flunarizine, [w:] DrugBank [online], University of Alberta, DB04841 [dostęp 2024-09-04] (ang.).

[SA-2] Flunarizine dihydrochloride [online], karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich, 17 listopada 2022, numer katalogowy: F8257 [dostęp 2024-09-04] . (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)

[1]

[2]