Dwie blizny – Wikipedia, wolna encyklopedia

Dwie blizny
Ilustracja
Strona wydania z 1880
Autor

Aleksander Fredro

Typ utworu

komedia

Data powstania

1857–1858(?)

Wydanie oryginalne
Język

polski

Data wydania

1880

Dwie blizny. Komedia w jednym akcie – jednoaktowa komedia Aleksandra Fredry[1].

Dokładna data powstania utworu nie jest znana[2]. Akcja komedii toczy się przed rokiem 1859–1860, ponieważ jeden z bohaterów jest sekretarzem ambasady w Neapolu, zaś osobne Królestwo Obojga Sycylii, którego był częścią, przestało istnieć w 1860[3]. Jest więc prawdopodobne, że sztuka powstała niedługo przed tą datą, możliwe, że około 1857–1858[3]. Po śmierci Fredry sztuka została oceniona przez komitet zajmujący się spuścizną jako jedna z lepszych i przeznaczona do wystawienia[3]. Prapremiera odbyła się 3 lutego 1877 we Lwowie, zaś pierwsza inscenizacja w Warszawie miała miejsce 24 maja 1877[3]. Drukiem sztuka ukazała się w 1880 w tomie VI pośmiertnie wydanych dzieł zbiorowych (s. 87–165)[3]. Od początku XX w. sztuka miała przynajmniej 13 inscenizacji, w tym spektakl telewizyjny z 1981 w reż. Andrzeja Łapickiego oraz słuchowisko radiowe z 1955 w reż. Michała Meliny[4][5].

Treść

[edytuj | edytuj kod]

Kasztelanowa zaręczyła swoją siostrzenicę Malską z Alfredem Tulskim, sekretarzem ambasady, mimo że obie go nie znały[6]. Miały go rozpoznać po bliźnie nad okiem[6]. Przyjechało do nich jednak dwóch mężczyzn mających bliznę i kobiety nie wiedziały, który jest prawdziwym Tulskim, co doprowadziło do szeregu komicznych sytuacji[6].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Pigoń 1958 ↓, s. 394–395.
  2. Pigoń 1958 ↓, s. 394.
  3. a b c d e Pigoń 1958 ↓, s. 395.
  4. Dwie blizny, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (sztuki) [dostęp 0223-09-21].
  5. Aleksander Fredro. Filmpolski.pl. [dostęp 2023-09-21].
  6. a b c Mazanowski 1931 ↓, s. 174.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Mikołaj Mazanowski: Aleksander hr. Fredro. Złoczów: W. Zukerkandel, 1931.
  • Stanisław Pigoń: Komentarz. W: Aleksander Fredro: Komedie. Seria pierwsza VII. T. 7. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1958, s. 363–457, seria: Pisma wszystkie.