Ewa Wiśniewska – Wikipedia, wolna encyklopedia

Nie mylić z: Ewa Wiśniewska-Audykowska.

Ewa Wiśniewska

Data i miejsce urodzenia	25 kwietnia 1942 Warszawa
Zawód	aktorka
Lata aktywności	od 1956
Zespół artystyczny
Teatr Narodowy w Warszawie
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Ewa Maria Wiśniewska (ur. 25 kwietnia 1942 w Warszawie) – polska aktorka teatralna i filmowa, laureatka Orła za najlepszą drugoplanową rolę kobiecą w filmie Ogniem i mieczem.

W 1959, będąc uczennicą warszawskiego Liceum im. Narcyzy Żmichowskiej, zwyciężyła w konkursie Piękne dziewczęta – na ekrany! zorganizowanym przez pismo „Film”; zdjęcia konkursowe wykonał jej Edward Hartwig^[1]. W nagrodę za wygraną konkursu otrzymała zaproszenie na zdjęcia próbne do Łodzi, jednak nie przeszła castingu^[1]. W 1963 ukończyła studia na PWST w Warszawie.

W latach 1964–1974 była aktorką Teatru Ludowego w Warszawie. Ogólnopolską popularność przyniosła jej tytułowa rola w serialu Doktor Ewa (1970)^[1]. W latach 1974–1977 występowała Teatru Kwadrat, a w latach 1977–1983 Teatru Nowego. W 1979 została odznaczona Srebrnym Krzyżem Zasługi. W 1983 zaczęła występować na scenie teatru Ateneum. W 1987 otrzymała statuetkę Złotej Kaczki dla najlepszej polskiej aktorki. W 1987 otrzymała tytuł „gwiazdy sezonu filmowego” na 17. Lubuskim Lecie Filmowym w Łagowie. W 2000 odcisnęła dłoń na Promenadzie Gwiazd podczas 5. Festiwalu Gwiazd w Międzyzdrojach. Wystąpiła w poczwórnej roli (Matki, Cioci, Królowej i Hrabiny) w Błądzeniu w Teatrze Narodowym, za co w 2004 otrzymała nagrodę Feliksa Warszawskiego za najlepszą rolę kobiecą. W późniejszych latach zaczęła gościnnie występować na scenach Teatru Scena Prezentacje w Warszawie^[1].

Postanowieniem Prezydenta RP z dnia 18 lutego 2003 została odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski za „wybitne zasługi dla kultury polskiej, za osiągnięcia w twórczości artystycznej”^[2][3]. 14 grudnia 2007 z rąk ministra kultury i dziedzictwa narodowego Bogdana Zdrojewskiego odebrała Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”^[4]. Została także laureatką Nagrody im. Ireny Solskiej za rok 2018^[5]. 14 marca 2024 została odznaczona Złotym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”^[6][7].

Jej ojciec był skrzypkiem w Filharmonii Narodowej w Warszawie^[1], a matka prawniczką^[8]. Ma dwie siostry^[8], w tym młodszą Małgorzatę^[1].

Jej pierwszym mężem był Robert Polak, z którym ma córkę, Grażynę (ur. 1963)^[1]. Drugim mężem aktorki był włoski przedsiębiorca o imieniu Franco^[9]. Przez wiele lat pozostawała w nieformalnym związku z aktorem Krzysztofem Kowalewskim^[10].

• Kanał (1957) – dziewczyna podająca wodę powstańcom
• Zbrodniarz i panna (1963)
• Prawo i pięść (1964)
• Sam pośród miasta (1965)
• Życie raz jeszcze (1965)
• Podziemny front (1965) – Irena, łączniczka AL (odc. 2 i 6)
• Stawka większa niż życie (serial telewizyjny) (1967–1968)
• Tylko umarły odpowie (1969)
• Doktor Ewa (serial telewizyjny) (1970)
• Janosik (1973)
• Wesołych świąt (1977)
• Granica (1977) – Ewa, znajoma Zenona z Paryża
• Co mi zrobisz, jak mnie złapiesz (1978) – Anna Krzakoska
• Hallo Szpicbródka, czyli ostatni występ króla kasiarzy (1978)
• Roman i Magda (1978) – Zofia, koleżanka Romana ze studiów
• Umarli rzucają cień (1978)
• Paciorki jednego różańca (1979)
• Białe tango (1981) – dyrektor Anna Pawłowicz (Gajewska)
• Wielka majówka (1981)
• Dolina Issy (1982) – Helena Juchniewicz, ciotka Tomaszka
• Mgła (1983)
• Osobisty pamiętnik grzesznika przez niego samego spisany (1985)
• Zielone kasztany (1985)
• Cudzoziemka – Róża Żabczyńska (1986)
• Śmieciarz – Marlena (odc. 1) (1987)
• Dotknięci (1988)
• Ucieczka z kina „Wolność” (1990) – była żona cenzora
• Młode wilki (1995) – żona dyrektora banku
• Wszystkie pieniądze świata (1999) – Wika Majchrzakowa, ciotka Burka
• Siedlisko (1998) – Zuza, właścicielka galerii
• Złoto dezerterów (1998) – generałowa, ciotka Oleńki
• Ogniem i mieczem (1999) – Kurcewiczowa
• Twarze i maski (2000) – Irena Knabl
• Wiedźmin (2001) – Calanthe
• Stara baśń. Kiedy słońce było bogiem (2003) – Jaruha
• Stara baśń (2004) – Jaruha
• Na Wspólnej (2006–2010) – Krystyna Kopczyńska
• 1920 Bitwa warszawska (2011) – Ada
• Piąta pora roku (2012) – Barbara
• Zbliżenia (2014) – matka Marty
• Juliusz (2018) – gwiazda na pogrzebie ojca Juliusza
• Zupa nic (2021) – babcia Kasi i Marty
• Mecenas Porada (2021) – Magda Koliba (odc. 4)

• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (2015)^[11]
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (2003)
• Złoty Krzyż Zasługi (1988)
• Srebrny Krzyż Zasługi (1979)
• Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2024)^[6][7]
• Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2007)

• nagroda aktorska XXXIII Kaliskich Spotkań Teatralnych w 1993 (rola Julii Lambert w spektaklu Julio jesteś czarująca autorstwa Gilberta Sauvajona)^[12]
• Nagroda na FPFF w Gdyni Najlepsza pierwszoplanowa rola kobieca: 1986: Cudzoziemka
• Nagroda im. Ireny Solskiej
  • za twórczość wywierającą znaczący wpływ na rozkwit sztuki aktorskiej: 2018

• Ewa Wiśniewska w bazie filmpolski.pl
• Ewa Wiśniewska, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby) [dostęp 2021-04-09] .
• Ewa Wiśniewska w bazie IMDb (ang.)
• Ewa Wiśniewska w bazie Filmweb
• Ewa Wiśniewska na zdjęciach w bazie Filmoteki Narodowej „Fototeka”
• Ewa Wiśniewska na zdjęciach w bibliotece Polona