IS-5 Kaczka – Wikipedia, wolna encyklopedia

IS-5 Kaczka

Dane podstawowe
Państwo	Polska
Konstruktor	Tadeusz Kostia, Irena Kaniewska
Typ	szybowiec
Konstrukcja	w układzie kaczki
Załoga	1
Historia
Data oblotu	29 marca 1949
Wycofanie ze służby	1961
Liczba egz.	1 prototyp
Dane techniczne
Wymiary
Rozpiętość	11,56 m
Wydłużenie	13
Długość	4 m
Wysokość	2,29 m
Powierzchnia nośna	10 m²
Profil skrzydła	Peyret
Masa
Własna	120,7 kg
Startowa	205,7 kg
Osiągi
Prędkość minimalna	63 km/h
Prędkość dopuszczalna	180 km/h
Prędkość min. opadania	1,26/76 km/h
Doskonałość maks.	17,3 przy 81 km/h
Współczynnik obciążenia konstrukcji	20,5 kG/m²
Dane operacyjne
Użytkownicy
Polska
Multimedia w Wikimedia Commons

IS-5 Kaczka – polski, jednomiejscowy, szybowiec doświadczalny w układzie konstrukcyjnym kaczka skonstruowany w Szybowcowym Zakładzie Doświadczalnym.

Szybowiec skonstruowany został na potrzeby doświadczalne przez inż. Tadeusza Kostię i inż. Irenę Kaniewską w celu przeprowadzania lotów eksperymentalnych służących rozpracowaniu układu kaczki^[1]. Szybowiec z numerem rejestracyjnym SP-821 oblatany został w marcu 1949 przez inż. Piotra Mynarskiego. Prace eksperymentalne nad Kaczką zostały wstrzymane w 1951 r. Po sześciu latach powrócono do prac doświadczalnych. Latający Kaczką piloci chwalili układ lotny szybowca wysoko oceniając właściwości lotne prototypu. Postulowali wprowadzenie możliwości regulacji położenia pedałów sterowych oraz wprowadzenie skutecznych hamulców aerodynamicznych.

Prototyp był prezentowany na Święcie Lotnictwa w Warszawie (wrzesień 1949 r.), na Wystawie Lotniczej we Wrocławiu (1959 r.) oraz na Wystawie Lotniczej w Łodzi (1960 r.).

Jedyny istniejący egzemplarz został zniszczony w 1961 r. na skutek pożaru hangaru w Aeroklubie Łódzkim.

Kadłub skorupowy, drewniany, rozchylany z tyłu, przy czym rozchylana część tylna służyła jako hamulec aerodynamiczny. Kabina zamknięta z limuzyną zdejmowaną całkowicie. Pedały sterowe, siodełko i oparcie nieregulowane.

Skrzydło o obrysie trapezowym, jednodźwigarowe. Płyty brzegowe o konstrukcji drewnianej, profil G-723. Na końcu skrzydeł lotki różnicowe obciążone aerodynamicznie.

Usterzenie o konstrukcji drewnianej, dwudźwigarowowej o profilu G-549.

Podwozie w postaci płozy drewnianej, biegnącej pod całym kadłubem, amortyzowanej dętką gumową

W trakcie prac nad Kaczką testowano 5 wariantów konstrukcyjnych szybowca^[2]:

• wariant I – podstawowy,
• wariant II – zwiększona powierzchnia steru wysokości, zwiększona powierzchnia płyt brzegowych, zwiększone o 8° wychylenie lotek w górę, zmienione położenie środka ciężkości,
• wariant III – ster wysokości z wariantu I, płyty brzegowe z wariantu II, posiadał możliwość zmiany położenia środka ciężkości (poprzez przesuwanie 15-to kilogramowego ciężarka na gwintowanym pręcie),
• wariant IV – powierzchnia sterów i płyt brzegowych jak w wariancie I, ciężarek z wariantu III, wychylenie lotek jak w wariancie I,
• wariant V – konfiguracja z wariantu II z dodanymi slotami.

• Piotr Piechowski: Modelarstwo lotnicze. IS-5 Kaczka. [dostęp 2010-05-12].,
• Andrzej Błasik, Andrzej Glass, Stanisław Madeyski: Konstrukcje lotnicze Polski Ludowej. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1965, s. 52-54. OCLC 830916815.
• Janusz Babiejczuk, Jerzy Grzegorzewski: Polski przemysł lotniczy 1945 - 1973. Warszawa: Wydawnictwo MON, 1974, s. 119. OCLC 831052958.
• Irena Kaniewska. Kaczka IS-5. „Skrzydlata Polska”. 6/1948, s. 159, czerwiec 1948. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności. ISSN 0137-866X. OCLC 839207783. 

• Eksperymentalne konstrukcje szybowcowe szd (pol.)