French
DeutschSZD-11 Albatros – Wikipedia, wolna encyklopedia
 | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Konstruktor | |
| Typ | |
| Konstrukcja | drewniana |
| Załoga | 1 |
| Historia | |
| Data oblotu | 14 września 1954 |
| Liczba egz. | 1 |
| Dane techniczne | |
| Wymiary | |
| Rozpiętość | 18 m |
| Wydłużenie | 18,3 |
| Długość | 7,6 m |
| Wysokość | 1,41 m |
| Powierzchnia nośna | 17,7 m² |
| Profil skrzydła | NACA23012A |
| Masa | |
| Własna | 208 kg |
| Startowa | 353 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. | 230 km/h |
| Prędkość minimalna | 52 km/h |
| Prędkość min. opadania | 0,7 m/s przy 61 km/h |
| Doskonałość maks. | 26 przy 74 km/h |
| Dane operacyjne | |
| Użytkownicy | |
| Polska | |
SZD-11 Albatros – polski, jednomiejscowy, wysokowyczynowy szybowiec eksperymentalny zaprojektowany w Szybowcowym Zakładzie Doświadczalnym w Bielsku-Białej.
Historia
[edytuj | edytuj kod]SZD-11 Albatros powstał jako odpowiedź na dyskusję nt. skonstruowania szybowca uniwersalnego, zdolnego do lotu zarówno w słabych jak i dobrych warunkach lotnych. Szybowiec zbudowano na bazie SZD-8bis Jaskółka, z którego wykorzystano kadłub. Zaprojektowano dwie pary nowych skrzydeł oraz nowy ster kierunku[1]. Projekt opracował inż. Justyn Sandauer, konstruktorem wiodącym był inż. Józef Niespał[2].
Prototyp, o znakach rejestracyjnych SP-1600, został oblatany 14 września 1954 r. przez Tadeusza Górę w Bielsku.
Pomimo dobrych osiągów szybowiec nie został wdrożony do produkcji seryjnej, zrezygnowano również z budowy kolejnych zaplanowanych dwóch prototypów. W 1955 roku SZD-11 wystartował w II Szybowcowych Mistrzostwach Polski w Lisich Kątach, gdzie zajął III miejsce w klasyfikacji ogólnej. W wyniku zebranych doświadczeń podjęto decyzje o przebudowie szybowca. Nowa wersja, oznaczona SZD-11-2 Albatros-Super, miała powiększony ster kierunku (półtora metra kwadratowego), zmieniony obrys końcówek skrzydeł oraz usunięte klapy. SZD-11-2 znajdował się w posiadaniu SZD do połowy lat 60.[1].
Konstrukcja
[edytuj | edytuj kod]Jednomiejscowy średniopłat o konstrukcji drewnianej[3].
Skrzydło dwudzielne, jednodźwigarowe, trapezowe, pokryte w całości sklejką. Wyposażone w lotki szczelinowe kryte płótnem, klapy szczelinowe i płytowe hamulce aerodynamiczne.
Kadłub o konstrukcji półskorupowej kryty sklejką, a w miejscach powierzchni nierozwijalnych laminatem. Stanowi jedną całość ze statecznikiem pionowym. Wyposażony w dwa zaczepy (przedni i dolny) do lotów na holu, startów za wyciągarką. Kabina zakryta, limuzyna dwuczęściowa, odsuwana do tyłu.
Usterzenie poziome trapezowe, składane do transportu, kryte sklejką, ster płótnem. Statecznik pionowy kryty sklejką, ster kryty płótnem, zamocowany do dźwigarka statecznika.
Podwozie jednotorowe złożone z drewnianej płozy przedniej, stałego kółka i metalowej płozy tylnej.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b SZD-11 "Albatros", 1954. [dostęp 2018-07-22]. (pol.).
- ↑ Janusz Babiejczuk, Jerzy Grzegorzewski, Polski przemysł lotniczy 1945 - 1973, Wydawnictwo MON, Warszawa 1974, s. 120
- ↑ SZD-11 Albatros. [dostęp 2018-07-22]. (pol.).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- SZD-11 Albatros (pol.)
- Polskie szybowce: SZD-11 „Albatros” (pol.)
