SZD-28 – Wikipedia, wolna encyklopedia

SZD-28 – projekt polskiego dwukadłubowego szybowca doświadczalnego opracowany w Szybowcowym Zakładzie Doświadczalnym w Bielsku-Białej.

W 1960 r. w Szybowcowym Zakładzie Doświadczalnym rozpoczęto prace nad projektem dwukadłubowego szybowca doświadczalnego SZD-28 (latające laboratorium). Miał on być przeznaczony do prowadzenia badań profili płatów w warunkach jak najbardziej zbliżonych do rzeczywistych. W tym celu przewidywano montowanie między kadłubami segmentu skrzydła z profilem do testów. Projekt wstępny opracowywał inż. Zbigniew Badura i inż. Tadeusz Łabuć. W konstrukcji tej przewidywano użycie kadłubów szybowca SZD-9 Bocian 1D.

Załogę miał stanowić pilot zajmujący miejsce w lewym kadłubie na przednim siedzeniu, choć przewidywano także możliwość zabierania asystenta w prawym kadłubie. Oprócz załogi zabierana miała być aparatura pomiarowa o wadze do 50 kg.

Po zarzuceniu prac nad tym projektem rozważano jeszcze możliwość budowy innego typu szybowca doświadczalnego o oznaczeniu SZD-28 Kondor. W 1959 r. inż Józef Niespał opracował niezrealizowany projekt szybowca treningowego o oznaczeniu SZD-28 Sowa.

• Andrzej Błasik, Andrzej Glass, Stanisław Madeyski (praca zbiorowa), Konstrukcje lotnicze Polski Ludowej, Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1965.
• Niespał J., Zatwarnicki R., Stafiej W., Konstrukcje SZD, Skrzydlata Polska nr 49/1976.

• SZD-28 (Latające laboratorium)
• SZD-28 latające laboratorium, 1960
• Problemy rozwoju szybowców Bocian i Puchacz. smil.org.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-12-29)].