I Brygada Kawalerii – Wikipedia, wolna encyklopedia
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Sformowanie | |
Rozformowanie | |
Tradycje | |
Rodowód | |
Dowódcy | |
Pierwszy | |
Ostatni | gen. bryg. Bolesław Wieniawa-Długoszowski |
Organizacja | |
Dyslokacja | |
Rodzaj sił zbrojnych | |
Rodzaj wojsk | |
Podległość |
I Brygada Kawalerii (I BK) – brygada kawalerii Wojska Polskiego.
I Brygada Kawalerii została utworzona w 1924 roku z samodzielnej I Brygady Jazdy. Wchodziła w skład 2 Dywizji Kawalerii. Dowództwo brygady stacjonowało w Warszawie.
Dowódcy brygady
[edytuj | edytuj kod]- płk Janusz Głuchowski (1 VI 1924 - 15 X 1925 → dowódca 4 DK)
- płk szt.gen. Sergiusz Zahorski (do 19 VIII 1926)
- płk Stefan Strzemieński (do 25 X 1930)
- gen. bryg. Bolesław Wieniawa-Długoszowski (25 X 1930 - 1937, jednocześnie był dowódcą w/z 2 DK)
Organizacja pokojowa
[edytuj | edytuj kod]- dowództwo I Brygady Kawalerii
- 1 pułk szwoleżerów Józefa Piłsudskiego
- 1 pułk strzelców konnych
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Almanach oficerski, praca zbiorowa, Wojskowy Instytut Naukowo-Wydawniczy, Warszawa 1923
- Mirosław Giętkowski , Artyleria konna Wojska Polskiego 1918-1939, Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek, 2001, ISBN 83-7174-823-X, OCLC 69505837 .