Język lombardzki – Wikipedia, wolna encyklopedia

Lumbard, Lumbaart
Obszar

Włochy

Liczba mówiących

3,9 milionów

Klasyfikacja genetyczna
Status oficjalny
język urzędowy Szwajcaria
UNESCO 3 zdecydowanie zagrożony
Ethnologue 6a żywy
Kody języka
ISO 639-2 roa
ISO 639-3 lmo
IETF lmo
Glottolog lomb1257
Ethnologue lmo
SIL LMO
Występowanie
Ilustracja
Zasięg geograficzny języka lombardzkiego
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata
Wikipedia w języku lombardzkim
Słownik języka lombardzkiego
w Wikisłowniku
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.
Języki zachodnioromańskie zaznaczono na zielono

Język lombardzki – zespół dialektów używanych w północnych Włoszech (region Lombardia) i południowo-wschodniej Szwajcarii (kantony Gryzonia i Ticino), tradycyjnie uznawanych za dialekty języka włoskiego. Z językoznawczego punktu widzenia język lombardzki nie jest dialektem języka włoskiego, gdyż jest klasyfikowany w podgrupie gallo-italskiej języków zachodnioromańskich[1][2], zaś włoski należy do grupy italsko-dalmatyńskiej[3]. Poza włoskim, lombardzki przejawia wspólne cechy również z takimi językami jak romansz, friulski, prowansalski, kataloński, a nawet hiszpański i portugalski. Obecnie posługuje się tym językiem ok. 3,9 miliona ludzi[2].

Tradycyjnie użytkownicy lombardzkiego w piśmie zastępowali go łaciną lub włoskim z powodu braku jednolitej ustalonej ortografii. Istnieje jedynie kilka popularnych konwencji zapisu oraz kilka konkurencyjnych tradycji zależnych od dialektu. Różnice dotyczą głównie formy zapisu końcówek wyrazów typowych dla tego języka. Największe znaczenie ma obecnie dialekt mediolański, który został zestandaryzowany (tj. opracowano słownik i gramatykę tego dialektu). Istnieje literatura w dialekcie Mediolanu, jej czołowym przedstawicielem jest poeta Carlo Porta. Nad standardem dla dialektów terenu Szwajcarii pracuje instytucja rządowa pod nazwą Centro di dialettologia e di etnografia (CDE) w Bellinzonie.

Ważniejsze dialekty:

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Gallo-Italian - MultiTree. [dostęp 2011-03-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-03-02)].
  2. a b M. Paul Lewis, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Lombard, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 17, Dallas: SIL International, 2013–2014 [dostęp 2013-12-08] (ang.).
  3. Ethnologue report for language code: ita