Język makaa – Wikipedia, wolna encyklopedia
Obszar | |||
---|---|---|---|
Liczba mówiących | 80 tys. | ||
Klasyfikacja genetyczna | |||
Status oficjalny | |||
Ethnologue | 5 rozwojowy↗ | ||
Kody języka | |||
ISO 639-3 | mcp | ||
IETF | mcp | ||
Glottolog | maka1304 | ||
Ethnologue | mcp | ||
WALS | mkz | ||
W Wikipedii | |||
| |||
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. |
Język makaa – język z rodziny bantu, z podgrupy maka-njem, używany w Kamerunie, ok. 80 tysięcy mówiących. Występuje głównie we wschodnim Kamerunie, w okręgach Messamena, Abong-Mbang, Doume, Nguelemendouka.
Alternatywne nazwy to: mekaa, makaa południowy, makaa południowy.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Stanisław Piłaszewicz, Eugeniusz Rzewuski, Wstęp do afrykanistyki, Warszawa: Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, 2004, s. 175, ISBN 83-235-0061-4, OCLC 749258177 .