Język kongo – Wikipedia, wolna encyklopedia

kikongo
Obszar

Demokratyczna Republika Konga, Angola, Kongo

Liczba mówiących

5 mln (3 mln w DRK, 1 mln w Angoli, 1 mln w Kongo)

Pismo/alfabet

łacińskie

Klasyfikacja genetyczna
Kody języka
ISO 639-1 kg
ISO 639-2 kon
ISO 639-3 kon
IETF kg
Glottolog core1256
Ethnologue kon
GOST 7.75–97 кон 326
WALS kon
SIL kng
Występowanie
Ilustracja
Zasięg geograficzny języka kongo
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata
Wikipedia w języku kongo
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Język kongo, inaczej: kikongo – język z rodziny bantu, używany w Kongu, Demokratycznej Republice Konga i Angoli.

Jest obok suahili, lingala i cziluba jednym z języków wehikularnych promowanych przez rząd Demokratycznej Republiki Konga. Jedynym urzędowym językiem tego kraju, podobnie jak i Konga, jest język francuski.

Fonologia

[edytuj | edytuj kod]
Spółgłoski
Dwuwargowe Dziąsłowe Tylnojęzykowe
Nosowe m /m/ n /n/ ng /ŋ/
Zwarte mp /ᵐp/ mb /ᵐb/ nt /ⁿt/ nd /ⁿd/ nk /ᵑk/
p /p/ b /b/ t /t/ d /d/ k /k/
Szczelinowe mf /ᶬf/ mv /ᶬv/ ns /ⁿs/ nz /ⁿz/
f /f/ v /v/ s /s/ z /z/
Aproksymanty w /w/ l /l/ y /j/
Samogłoski
Przymknięte Tylne
Przednie i /i/ u /u/
Centralne e /e/ o /o/
Otwarte a /a/

Angielskie słowa pochodzące z języka kongo

[edytuj | edytuj kod]
  • Słowo „zombie” pochodzi od słowa z języka kongo zumbi, co oznacza „fetysz”.
  • Słowo funk, lub funky, w amerykańskiej muzyce popularnej wywodzi się ze słowa kongo Lu-fuki[1].
  • Nazwa kubańskiego tańca mambo pochodzi od słowa oznaczającego „rozmowę z bogami”

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Daniel J. Crowley, Robert Farris Thompson, Flash of the Spirit: African and Afro-American Art and Philosophy, „African Arts”, 17 (3), 1984, s. 17, DOI10.2307/3336063, ISSN 0001-9933, JSTOR3336063 [dostęp 2019-12-02].