Jim Parsons – Wikipedia, wolna encyklopedia

Jim Parsons
Ilustracja
Jim Parsons (2016)
Imię i nazwisko

James Joseph Parsons

Data i miejsce urodzenia

24 marca 1973
Houston

Zawód

aktor

Współmałżonek

Todd Spiewak
(od 2017)

Lata aktywności

od 1993

Multimedia w Wikimedia Commons

Jim Parsons, właśc. James Joseph Parsons[1][2] (ur. 24 marca 1973 w Houston) – amerykański aktor filmowy, teatralny i serialowy. Największą popularność przyniosła mu rola Sheldona Coopera w sitcomie Teoria wielkiego podrywu[3].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się i dorastał w Houston w Teksasie. Jest synem Miltona „Mickeya” i Judy Parsonsów[4]; jego ojciec (zginął w wypadku samochodowym w 2001[5]) był prezesem firmy zajmującej się dostawą energii. W 1991 ukończył liceum Klein Oak w Houston, w 1996 uzyskał tytuł bakalaureata sztuk teatralnych na University of Houston, a w 2001 – magistra na Wydziale Sztuk Dramatycznych University of San Diego[4][6].

We wczesnych latach 90. współtworzył grupę teatralną Infernal Bridegroom Productions. Uczestniczył w wystawieniu m.in. Endgame, Guys and Dolls i The Balcony[7]. Karierę telewizyjną rozpoczął od roli Roba Holbrooka w serialu Potyczki Amy i gościnnego występu w serialu Nie ma sprawy. Brał udział w przesłuchaniach do roli Jima lub Dwighta w serialu Biuro oraz Barneya w Jak poznałem waszą matkę[8]. Największą popularność zapewniła mu rola doktora Sheldona Coopera w serialu komediowym Teoria wielkiego podrywu. Za występ w serialu odebrał wiele nagród, m.in. cztery nagrody Emmy dla najlepszego aktora w serialu komediowym (w latach 2010–2011 i 2013–2014) oraz był nominowany do nagrody Television Critics Association za indywidualny występ komediowy w 2009[9]. Zagrał także w wielu filmach fabularnych, m.in: Powrót do Garden State, Co jest grane oraz Szkoła dla drani.

W 2002 związał się z Toddem Spiewakiem[10], grafikiem o polskich korzeniach, a w 2012 ujawnił publicznie, że jest gejem[11]. 13 maja 2017 panowie zawarli związek małżeński[12] i zamieszkali na Brooklynie w Nowym Jorku.

Teatr

[edytuj | edytuj kod]
  • Balkon
  • Rozenkranc i Gildenstern nie żyją (1994) jako Rozenkranc
  • Korowód (1995)
  • Końcówka (1995) jako Clov
  • Faceci i laleczki (1996) jako Rusty Charlie
  • Otello (1996)
  • Eddie Goes to Poetry City (1996) jako Eddie
  • Jack and the Future Is In Eggs (1996) jako ojciec Jack
  • Woyzeck (1996) jako doktor / Horse's Head
  • Wiśniowy sad (1997) jako Jasza, młody służący
  • Chilli Queen (1997) jako Buddy
  • Camino Real (1997) jako baron
  • Last Rites (1997) jako Tiger Clean
  • Opera za trzy grosze (1998) jako MacHeath
  • Bellow The Bell (1998) jako Dobbitt
  • W dżungli miast (1998) jako J. Finnay
  • Tamalalia 3: The Coc'k'tail Party (1998) jako psychotyczny psychiatra
  • Ubu Król (1998) jako Tom, Mister Nice Guy
  • Maria i Bruce (1999) jako Herb / Fred / kelnet
  • What Happened Was (2002) jako Jackie
  • The Castle (2002) jako Jeremiah
  • Świętoszek (2002) jako Valère
  • Miłość do trzech pomarańczy (Gozzi) (2004) jako książę Tartaglia
  • Normalne serce (2011) jako Tommy Boatwright
  • Harvey (2012) jako Elwood Dowd

Filmografia

[edytuj | edytuj kod]

Nagrody

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Jim Parsons Actor. TV Guide. [dostęp 2018-05-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-05-23)]. (ang.).
  2. ↑ Jim Parsons. Listal. [dostęp 2018-10-11]. (ang.).
  3. ↑ Jim Parsons: sukces „Teorii wielkiego podrywu” był wspaniałą niespodzianką. Onet.pl. [dostęp 2015-05-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-05-23)]. (pol.).
  4. ↑ a b Jessica Radloff: Teoria Wielkiego Podrywu. Za kulisami serialu, który pokochały miliony. Magda Witkowska (tłum.). Wydawnictwo SQN, 2023, s. 259–260. ISBN 978-83-8210-981-8.
  5. ↑ Jessica Radloff: Teoria Wielkiego Podrywu. Za kulisami serialu, który pokochały miliony. Magda Witkowska (tłum.). Wydawnictwo SQN, 2023, s. 281–282. ISBN 978-83-8210-981-8.
  6. ↑ Jim Parsons News, Jim Parsons Bio and Photos. TVGuide.com. [dostęp 2018-05-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-10-11)]. (ang.).
  7. ↑ Jim Parsons (24 de Março de 1973). Filmow. [dostęp 2009-05-11]. (port.).
  8. ↑ Jessica Radloff: Teoria Wielkiego Podrywu. Za kulisami serialu, który pokochały miliony. Magda Witkowska (tłum.). Wydawnictwo SQN, 2023, s. 27. ISBN 978-83-8210-981-8.
  9. ↑ Jessica Radloff: Teoria Wielkiego Podrywu. Za kulisami serialu, który pokochały miliony. Magda Witkowska (tłum.). Wydawnictwo SQN, 2023, s. 274, 278–280. ISBN 978-83-8210-981-8.
  10. ↑ Marc Malkin (2013-10-19): Jim Parsons Opens Up For the First Time About Relationship With Longtime Boyfriend. ENews. [dostęp 2016-08-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-10-11)]. (ang.).
  11. ↑ Patrick Healy: Stalked by Shadows (and a Rabbit): Jim Parsons Prepares for His Lead Role in ‘Harvey’. The New York Times. [dostęp 2012-05-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-10-11)]. (ang.).
  12. ↑ Jim Parsons i Todd Spiewak wzięli gejowski ślub. Znani geje. Jastrząb Post. [dostęp 2017-05-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-10-11)]. (pol.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
Złoty Glob dla najlepszego aktora w serialu komediowym lub musicalu
1960–1979
1980–1999
2000–2019
2020–2039

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Jim_Parsons&oldid=73823853”