Katarzyna Margol – Wikipedia, wolna encyklopedia

Katarzyna Margol (ur. 1897, zm. 29 grudnia 1942 w Majdanie Nowym^[1]) – polska rolniczka, zabity za pomaganie Żydom podczas II wojny światowej.

Katarzyna Margol była gosposią pomagającą Janowi Gnidule (prawdopodobnie była jego kuzynką) w prowadzeniu jego gospodarstwa rolnego w lubelskiej wsi Majdan Nowy^[2].

W czasie likwidacji jesienią 1942 getta w Biłgoraju, Tarnogrodzie i Józefowie nielicznym Żydom udało się zbiec i znaleźć schronienie w miejscowych lasach i opuszczonych zabudowaniach. Wśród udzielających pomocy była Katarzyna Margol i Jan Gniduła^[1][2][3].

29 grudnia 1942 niemieccy policjanci przeprowadzili w Majdanie Nowym obławę. W jej wyniku wyłapano ukrywających się Żydów, między innymi trzyosobową rodzinę Feilów, której pomagała rodzina Kowalów, następnie zamordowano ich, a ich mienie zagrabiono. Niemcy dokonali również licznych podpaleń. Niemcy przywieźli furmanką Żydówkę Itę Becher (Boruch), na której torturami wymusili wskazanie osób pomagających Żydom, a następnie ją zabili^[1][4].

Za pomoc ukrywającym się Żydom Niemcy brutalnie przesłuchiwali, a następnie zastrzelili Katarzynę Margol, Jana Gnidułę, Katarzynę Kowal, Józefa Kowala, Mariannę Łubiarz, Anastazję Łubiarz i Kazimierza Szabata^[1][2]. Pochowano ich na cmentarzu w Majdanie Starym^[1].

29 września 2022 w Nowym Majdanie z inicjatywy Instytutu Pileckiego uroczyście odsłonięto w ramach projektu Zawołani po imieniu tablicę upamiętniającą osoby zamordowane 29 grudnia 1942 za pomaganie Żydom, w tym Katarzynę Margol^[5][6].

• Pacyfikacja wsi Majdan Nowy
• Pacyfikacja wsi Majdan Stary