Kościół św. Teresy i klasztor ss. Opatrzności Bożej we Lwowie – Wikipedia, wolna encyklopedia

Kościół św. Teresy i klasztor
ss. Opatrzności Bożej we Lwowie

Монастир святої Терези (Львів)

Państwo	Ukraina
Obwód	lwowski
Miejscowość	Lwów
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Wezwanie	św. Teresy
Historia Data zakończenia budowy 1860–1862 Data zamknięcia po 1945 Aktualne przeznaczenie gmach Politechniki Lwowskiej - wydział konstrukcji samochodów
Dane świątyni Architekt Józef Franc Świątynia • materiał bud. • cegła
Położenie na mapie Ukrainy Kościół św. Teresy i klasztor ss. Opatrzności Bożej we Lwowie
Położenie na mapie obwodu lwowskiego Kościół św. Teresy i klasztor ss. Opatrzności Bożej we Lwowie
Położenie na mapie Lwowa Kościół św. Teresy i klasztor ss. Opatrzności Bożej we Lwowie
49°50′07,47″N 24°00′22,47″E/49,835408 24,006242

Kościół św. Teresy i klasztor ss. Opatrzności Bożej we Lwowie – jest położony przy ul. Bandery 32 (ukr. вул. Бандери, 32; przed 1945 - ul. Leona Sapiehy).

W 1857 zostało założone we Lwowie z inicjatywy arcybiskupa lwowskiego Łukasza Baranieckiego zgromadzenie zakonne sióstr Opatrzności Bożej; założycielką była Antonina Mirska. W latach 1860 – 1862 przy ul. Leona Sapiehy (obecnie ul. Stepana Bandery), wybudowano niewielki kościół wraz z klasztorem. Siostry Opatrzności Bożej prowadziły zakład wychowawczo-naukowy dla uczennic szkól powszechnych.

Projekt kościoła wykonał architekt Józef Franc. Kościół był jednonawowy, murowany z cegły, tynkowany. Zamykała go pięcioboczna ołtarzowa absyda. Nad nawą zbudowano metalową sygnaturkę. Wnętrze ścian zdobiły drewniane panele i malowidła ścienne utrzymane w stylu neorenesansu i neobaroku.

W prezbiterium zbudowano ołtarz główny a w nawie – dwa boczne. W ołtarzu głównym znajdował się obraz Niepokalanego Poczęcia NMP pędzla córki Aleksandra Fredry, hrabiny Zofii Szeptyckiej oraz drewniane rzeźby św. Piotra i Pawła. W ołtarzach bocznych były obrazy Matki Boskiej Nieustającej Pomocy i św. Teresy z Ávili.

W 1892 w kościele umieszczono organy firmy Jana Śliwińskiego.

W 1903 przeprowadzono remont kościoła pod kierownictwem architekta W. Halickiego. Kolejny remont miał miejsce w latach 1927 – 1929.

W czasie wojny kościół został zarekwirowany przez Niemców na potrzeby wojskowe.

Po II wojnie światowej kościół i budynki klasztorne przekazano na potrzeby Politechniki Lwowskiej, która przebudowała gmach kościoła dzieląc go na trzy piętra i lokując tam swoje laboratoria. Do dnia dzisiejszego zachowała się jednak absyda kościoła.

Siostry Opatrzności Bożej po opuszczeniu klasztoru wyjechały do Polski.

• Ryszard Chanas, Janusz Czerwiński, Lwów, Przewodnik turystyczny, wyd. Ossolineum 1992, Wrocław, ISBN 83-04-03913-3
• Aleksander Medyński, Lwów. Przewodnik dla zwiedzających miasto, wyd. nakładem autora, Lwów 1937

• Jurij Smirnow, Historia świątyń rzymskokatolickich Lwowa, cz. II