Wielka Synagoga Miejska we Lwowie – Wikipedia, wolna encyklopedia
Synagoga w 1909 roku | |
Państwo | |
---|---|
Miejscowość | |
Budulec | murowana |
Data budowy | 1799–1800 |
Data zburzenia | |
Tradycja | ortodoksyjna |
Położenie na mapie Ukrainy | |
49,841°N 24,035°E/49,841000 24,034917 |
Wielka Synagoga Miejska we Lwowie – nieistniejąca synagoga znajdująca się we Lwowie przy ulicy Boimów 54, historycznie i obecnie zwanej Starożydowską.
Synagoga została zbudowana w latach 1799–1800 na miejscu starszej synagogi. Konieczność budowy synagogi wynikała z tego, że użytkowana dotąd przez gminę żydowską synagoga Złotej Róży nie mogła pomieścić wystarczającej liczby wiernych.
Po ataku III Rzeszy na ZSRR i wkroczeniu Wehrmachtu do Lwowa 30 czerwca 1941, synagoga została spalona przez Niemców 14 sierpnia 1941 wraz z innymi lwowskimi synagogami[1].
Po zakończeniu wojny nie została odbudowana.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Grzegorz Mazur, Jerzy Skwara, Jerzy Węgierski: "Kronika 2350 dni wojny i okupacji Lwowa", s. 227