Miloslav Mečíř – Wikipedia, wolna encyklopedia

Miloslav Mečíř

Państwo	Czechosłowacja
Data i miejsce urodzenia	19 maja 1964 Bojnice
Wzrost	191 cm
Gra	praworęczny, oburęczny bekhend
Status profesjonalny	1982
Zakończenie kariery	1990
Gra pojedyncza
Wygrane turnieje	11
Najwyżej w rankingu	4 (22 lutego 1988)
Australian Open	F (1989)
Roland Garros	SF (1987)
Wimbledon	SF (1988)
US Open	F (1986)
Gra podwójna
Wygrane turnieje	9
Najwyżej w rankingu	4 (7 marca 1988)
Australian Open	4R (1987)
Roland Garros	4R (1989)
Wimbledon	3R (1987, 1989)
US Open	4R (1987, 1988)
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Czechosłowacja Igrzyska olimpijskie złoto Seul 1988 tenis ziemny (gra pojedyncza) brąz Seul 1988 tenis ziemny (gra podwójna)
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Miloslav Mečíř (ur. 19 maja 1964 w Bojnicach) – słowacki tenisista i trener tenisa, reprezentant Czechosłowacji w Pucharze Davisa, mistrz olimpijski z Seulu (1988) w grze pojedynczej i brązowy medalista w grze podwójnej.

Praworęczny zawodnik z bekhendem oburęcznym, znany z bogatej palety zagrań, gry kombinacyjnej i umiejętności maskowania uderzeń (co przyniosło mu przydomek „kota”), odniósł szereg sukcesów w drugiej połowie lat 80^[1][2]. Pierwszy turniej zawodowy wygrał w 1985 w Rotterdamie, w tym samym roku triumfował w zawodach w Hamburgu. W sezonie 1986 po raz pierwszy osiągnął wielkoszlemowy finał – na US Open zmierzył się z Ivanem Lendlem, liderem rankingu światowego i obrońcą tytułu. Lendl odniósł zwycięstwo 6:4, 6:2, 6:0.

W sezonie 1987 triumfował w sześciu turniejach singlowych i sześciu deblowych. Trzykrotnie spotykał się w meczach z Lendlem – pokonał go w finale w Key Biscayne, przegrywał w finale w Hamburgu i półfinale French Open. W 1988 na igrzyskach olimpijskich w Seulu pokonał w półfinale Szweda Stefana Edberga (3:6, 6:0, 1:6, 6:4, 6:2), a w finale Amerykanina Tima Mayotte (3:6, 6:2, 6:4, 6:2)^[3]. Do złota w grze pojedynczej dołożył brąz w deblu, zdobyty w parze z Milanem Šrejberem (w półfinale reprezentanci Czechosłowacji ulegli późniejszym triumfatorom, Kenowi Flachowi i Robertowi Seguso z USA). Ponadto w sezonie 1988 Mečíř osiągnął półfinał Wimbledonu, w ćwierćfinale eliminując Matsa Wilandera, dla którego była to jedyna porażka w Wielkim Szlemie w ciągu roku.

W 1989 Mečíř po raz drugi w karierze doszedł do finału turnieju wielkoszlemowego w grze pojedynczej. W Australian Open zmierzył się ponownie z Lendlem i ponownie nie sprostał Czechowi, tym razem ponosząc porażkę 2:6, 2:6, 2:6^[4]. Ponadto w 1989 Mečíř wygrał turniej w Indian Wells, co okazało się jego ostatnim zwycięstwem zawodowym.

Na początku lat 90. kariera Mečířa została przerwana kontuzjami^[5]. Łącznie odniósł 11 zwycięstw turniejowych w singlu, był w 13 finałach. W deblu odniósł 9 zwycięstw, przegrał 3 finały. W 1987 triumfował w ATP Finals deblistów. Najwyższe miejsce w rankingu gry pojedynczej zajmował w lutym 1988 – nr 4. Również na 4. miejscu był w klasyfikacji deblistów (w marcu 1988). Zarobki na korcie Słowaka przekroczyły dwa i pół miliona dolarów.

Poza igrzyskami olimpijskimi Mečíř bronił barw Czechosłowacji w Pucharze Davisa w latach 1983–1990. Zakończył występy bilansem 23 zwycięstw i 9 porażek. Wygrał wraz z zespołem narodowym Drużynowy Puchar Świata w 1987 oraz inauguracyjną edycję Pucharu Hopmana w grze mieszanej w 1989 (z Heleną Sukovą).

Wygrane turnieje

• gra pojedyncza:
  • 1985 – Rotterdam, Hamburg
  • 1986 – Kitzbühel
  • 1987 – Auckland, Dallas, Hilversum, Key Biscayne, Stuttgart (korty ziemne), Sydney (korty twarde)
  • 1988 – igrzyska olimpijskie w Seulu
  • 1989 – Indian Wells
• gra podwójna:
  • 1986 – Hilversum, Tuluza
  • 1987 – Hilversum, Barcelona, Hamburg, Masters, Praga, Wembley
  • 1989 – Rotterdam

Finały turniejowe

• gra pojedyncza:
  • 1983 – Adelaide
  • 1984 – Kolonia, Palermo
  • 1985 – Filadelfia, Rzym
  • 1986 – Hamburg, US Open
  • 1987 – Hamburg, Kitzbühel, Mediolan
  • 1988 – Orlando, Rotterdam
  • 1989 – Australian Open
• gra podwójna:
  • 1987 – Kitzbühel, Rzym
  • 1988 – Mediolan

Po zakończeniu kariery sportowej zajął się pracą trenera tenisowego. Prowadził m.in. reprezentanta RPA o czeskich korzeniach Marcosa Ondruskę oraz swojego rodaka Karola Kucerę, którego doprowadził do czołowej dziesiątki rankingu światowego. Pełnił również funkcję kapitana reprezentacji Słowacji w Pucharze Davisa.

• Order Ľudovíta Štúra I Klasy – 2006, Słowacja^[6]
• Order Ľudovíta Štúra II Klasy – 2004, Słowacja^[7]

• Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2014-12-25]  (ang.).
• Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2014-12-25]  (ang.).
• Profil na stronie Pucharu Davisa [online], Davis Cup [dostęp 2014-12-25]  (ang.).