Niszczyciele typu Maestrale – Wikipedia, wolna encyklopedia

Niszczyciele typu Maestrale (Venti)
Ilustracja
Kraj budowy

Włochy

Użytkownicy

Regia Marina Regia Marina
Marina Militare

Zbudowane okręty

4

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

1440 ton standardowa,
2225 ton pełna

Długość

106,7 m

Szerokość

10,15 m

Zanurzenie

3,31 m

Napęd

2 zespoły turbin parowych Parsonsa, 3 kotły, Moc 44 000 KM (32 800 kW)

Prędkość

38 węzły (70 km/h)

Zasięg

4000 mil morskich (7 400 km) przy prędkości 12 węzłów

Załoga

191

Uzbrojenie

4 działa 120 mm (2x2)
2 działa przeciwlotnicze 40 mm
4 najcięższe karabiny maszynowe 13,2 mm
6 wyrzutni torped 533 mm (2x3)
56 min

Niszczyciele typu Maestrale, określane także od nazw jednostek jako typ Venti (wiatry) – typ włoskich niszczycieli średniej wielkości, z lat 30. XX w. Zaprojektowany był jako powiększona wersja niszczycieli typu Dardo – zostały wydłużone o 10 m i wyposażone w nowe działa 120 mm. Stały się podstawą do zbudowania późniejszych niszczycieli typu Oriani (Poeti) i Soldati.

Okręty

[edytuj | edytuj kod]
  • „Maestrale” – zbudowany w stoczni CT Riva Trigoso, zwodowany 2 września 1934. Uszkodzony na minie 9 stycznia 1943, samozatopiony 9 września 1943 po kapitulacji Włoch w czasie remontu w Genui.
  • „Grecale” – zbudowany w stoczni CNR(inne języki) Ankona, zwodowany 15 listopada 1934. przetrwał wojnę i służył we Włoskiej Marynarce Wojennej do 1954.
  • „Libeccio” – zbudowany w stoczni CNR Ankona, zwodowany 23 listopada 1934. zatopiony 9 listopada 1941 przez brytyjski okręt podwodny HMS „Upholder”.
  • „Scirocco” – zbudowany w stoczni CT Riva Trigoso, zwodowany 21 października 1934. Zatonął podczas sztormu w czasie II bitwy pod Syrtą 23 marca 1942, przeżyło tylko 2 członków załogi.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]