Panhard EBR – Wikipedia, wolna encyklopedia
Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Producent | Panhard |
Typ pojazdu | |
Trakcja | kołowa (8X8) |
Załoga | 4 |
Historia | |
Prototypy | 1948 |
Produkcja | 1950 - ? |
Egzemplarze | 1200 szt. |
Dane techniczne | |
Silnik | Panhard 12H 6000, o mocy 200 KM |
Transmisja | mechaniczna |
Pancerz | spawany z płyt walcowanych, o grubości do 40 mm |
Długość | 6,15 m |
Szerokość | 2,42 m |
Wysokość | 2,24 m |
Prześwit | 0,33 m |
Masa | 13,5 t |
Osiągi | |
Prędkość | 105 km/h |
Zasięg pojazdu | 650 km |
Pokonywanie przeszkód | |
Brody (głęb.) | 1,20 m |
Rowy (szer.) | 2,00 m |
Ściany (wys.) | 0,40 m |
Dane operacyjne | |
Uzbrojenie | |
1 armata mle. F2 kal. 90 mm, 3 karabiny maszynowe kal. 7,5 mm | |
Użytkownicy | |
Francja |
Panhard EBR (Engin blindé de reconnaissance[a]) – francuski samochód pancerny opracowany w 1950 roku we francuskiej wytwórni Societe de Constructions Mecaniques Panhard et Levassor
Historia
[edytuj | edytuj kod]Po zakończeniu II wojny światowej armia francuska zgłosiła pilne zapotrzebowania na ciężki samochód rozpoznawczy. Jedną z ofert zgłosiła francuska wytwórnia Panhard z Paryża i oznaczona jako Pannhard EBR (8x8).
Konstrukcja pierwszego modelu bazowała na transporterze AMR 201 i została ukończona w 1946 roku. W 1948 roku opracowano dwa prototypy, które po badaniach i udoskonaleniach zyskały uznanie dowództwa armii francuskiej.
W 1950 roku rozpoczęto produkcję seryjną samochodu rozpoznawczego Panhard EBR.
Produkowano go w następujących wersjach:
- z wieżą typu FL 11 wyposażoną w działo SA 49 kal. 75 mm oraz 3 karabinami maszynowymi kal. 7,5 mm (produkowany od 1950 roku)
- z wieżą FL 10 wyposażoną w działo SA 50 kal. 75 mm oraz 3 karabiny maszynowe kal. 7,5 mm (produkowany od 1954 roku)
- bez wieży jako transporter opancerzony z 3 karabinami maszynowymi kal. 7,5 mm oraz przedziałem dla 12 żołnierzy (produkowany w 1956 roku dla Portugalii)
- z wieżą FL 11 z działem Mle F 2 kal. 90 mm oraz 3 karabinami maszynowymi kal. 7,5 mm (produkowany od 1963 roku).
Wersja samochodu rozpoznawczego Panhard EBR FL 11 jest pojazdem nie pływającym. Jego uzbrojenie stanowi działo Mle F 2 kal. 90 mm ze sprzężonym z nią karabinem maszynowym 7,5 mm, stały karabin maszynowy umieszczony w przedziale kierowcy kal. 7,5 mm i karabinem maszynowym kal. 7,5 mm na wieży. Na wieży znajdują się cztery wyrzutnie granatów dymnych (2 x 2). Kadłub wozu wykonany jest z płyt stalowych. Pojazd wyposażony jest w cztery osie, podczas jazdy po drogach koła środkowe są podniesione, zaś po bezdrożach – opuszczone.
W 1956 roku na bazie pojazdu wyprodukowano dla Portugalii transporter opancerzony oznaczony jako Panhard EBR VTT. Był to pojazd o masie 13 ton, który przewozi 12 żołnierzy. Jego uzbrojenie stanowiły 3 karabiny maszynowe kal. 7,5 mm. Wyprodukowano 28 takich pojazdów.
Użycie
[edytuj | edytuj kod]Samochód rozpoznawczy Panhard EBR od 1951 roku był wprowadzany sukcesywnie do armii francuskiej, stanowiąc wyposażenie jednostek rozpoznawczych. Używany był między innymi w wojnie algierskiej.
Od 1979 roku zaczęto go zastępować wozem rozpoznawczym AMX-10RC.
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Z fr. „rozpoznawczy wóz opancerzony”.