Paul Drayton – Wikipedia, wolna encyklopedia

Paul Drayton

Paul Drayton (z lewej), Henry Carr i Edwin Roberts na podium igrzysk olimpijskich 1964
Data i miejsce urodzenia	8 maja 1939 Glen Cove
Data i miejsce śmierci	2 marca 2010 Cleveland
Wzrost	183 cm
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Stany Zjednoczone Igrzyska olimpijskie złoto Tokio 1964 lekkoatletyka (sztafeta 4 × 100 m) srebro Tokio 1964 lekkoatletyka (bieg na 200 m)

Otis Paul Drayton (ur. 8 maja 1939 w Glen Cove w stanie Nowy Jork, zm. 2 marca 2010 w Cleveland^[1]) – amerykański lekkoatleta sprinter, mistrz i wicemistrz olimpijski z 1964 z Tokio.

Jako student Villanova University był w składzie sztafety 4 × 100 metrów, która podczas meczu lekkoatletycznego Związek Radziecki – Stany Zjednoczone 15 lipca 1961 w Moskwie ustanowiła rekord świata czasem 39,1 s (biegła w składzie Hayes Jones, Frank Budd, Charles Frazier i Drayton)^[2]. Był mistrzem Stanów Zjednoczonych (AAU) w biegu na 220 jardów w 1961 i 1962, a w 1963 zdobył ten tytuł wspólnie z Henrym Carrem^[3].

Podczas amerykańskich kwalifikacji przed igrzyskami olimpijskimi w 1964 w Tokio pokonał Carra i zwyciężył w biegu na 200 metrów. Była to jedyna porażka Carra w tym sezonie. Na igrzyskach Carr zrewanżował się Draytonowi i zdobył złoty medal, a Drayton srebrny. W sztafecie 4 × 100 metrów Drayton biegł na 1. zmianie, a po nim Gerald Ashworth, Richard Stebbins i Bob Hayes. Razem zdobyli złoty medal z rekordem świata 39,0 s^[1][2].

• bieg na 100 jardów – 9,3 s (1961)
• bieg na 100 metrów – 10,2 s (1962)
• bieg na 200 metrów – 20,55 s (1962)
• bieg na 440 jardów – 47,2 (1964)