Paul Sabatier – Wikipedia, wolna encyklopedia

Paul Sabatier
Ilustracja
Państwo działania

 Francja

Data i miejsce urodzenia

5 listopada 1854
Carcassonne

Data i miejsce śmierci

14 sierpnia 1941
Tuluza

Specjalność: chemia
Odznaczenia
Wielki Oficer Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja)
Nagrody

Nagroda Nobla w dziedzinie chemii

Paul Sabatier (ur. 5 listopada 1854 w Carcassonne, zm. 14 sierpnia 1941 w Tuluzie) – francuski profesor chemii uniwersytetu w Tuluzie w latach 1884–1930, laureat Nagrody Nobla w dziedzinie chemii w roku 1912, członek Francuskiej Akademii Nauk, członek zagraniczny Królewskiej Holenderskiej Akademii Nauk i Sztuki, Royal Society (1918), American Chemical Society[1], członek honorowy PTCh (1924)[2].

Prowadził prace badawcze nad katalizą, głównie uwodorniania związków węgla w obecności rozdrobnionych metali (Fe, Cu, Co, Ni, Pt) oraz kondensacji i izomeryzacji przez tlenki i chlorki. Opracował teorię procesów katalitycznych.

Jest autorem monografii Kataliza w chemii organicznej (1913, wiele wydań i tłumaczeń).

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Paul Sabatier. [w:] Notable Names Database (NNDB) [on-line]. [dostęp 2014-05-14]. (ang.).
  2. Członkowie Honorowi PTChem. [w:] Strona internetowa Polskiego Towarzystwa Chemicznego [on-line]. www.ptchem.pl. [dostęp 2016-07-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-05-15)]. (pol.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]