Teodozjusz Czernihowski – Wikipedia, wolna encyklopedia

Święty
Teodozjusz
święty biskup
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

lata 30. XVII w.
Podole

Data i miejsce śmierci

5 lutego 1696
Czernihów

Czczony przez

Rosyjski Kościół Prawosławny

Kanonizacja

5 lutego 1896

Wspomnienie

5 lutego, 9 września (kalendarz juliański)

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

11 września 1692

Miejscowość

Moskwa

Miejsce

Sobór Zaśnięcia Matki Bożej

Konsekrator

Adrian

Teodozjusz Czernihowski, Teodozjusz (Połonicki-Uglicki) (ur. lata 30. XVII w. na Podolu, zm. 26 stycznia?/5 lutego 1696 w Czernihowie) – biskup i święty prawosławny.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie kapłana prawosławnego o pochodzeniu szlacheckim, Nikity Połonickiego-Uglickiego, i jego żony Marii. Jego imię świeckie pozostaje nieznane. Wychowywany w duchu religijnym, ukończył brackie kolegium prowadzone przy monasterze Objawienia Pańskiego w Kijowie. Po zakończeniu nauki złożył wieczyste śluby mnisze w Ławrze Pieczerskiej, przyjmując imię zakonne Teodozjusz na cześć św. Teodozjusza Pieczerskiego.

W 1664 został przełożonym Monasteru Wydubickiego. W 1688 został przeniesiony do Czernihowa, gdzie został przełożonym Jeleckiego Monasteru Zaśnięcia Matki Bożej i otrzymał godność archimandryty.

Uczeń duchowny metropolity czernihowskiego Łazarza (Baranowicza)[1].

11 września 1692 w soborze Zaśnięcia Matki Bożej na Kremlu moskiewskim miała miejsce jego chirotonia na arcybiskupa czernihowskiego.

Jako zwierzchnik eparchii czernihowskiej arcybiskup Teodozjusz założył kilka nowych monasterów, wspierał działalność drukarni w Czernihowie i wydawanie ksiąg liturgicznych. Dbał również o poziom duchowy kandydatów do kapłaństwa i według surowych kryteriów wybierał wyświęcanych przez siebie mężczyzn.

Zmarł w 1696 i został pochowany w soborze Świętych Borysa i Gleba w Czernihowie. Dwieście lat po śmierci został kanonizowany, jednak jego nieformalny kult zapoczątkował już jego następca na katedrze, arcybiskup Jan[2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Wysszyj swiaszczennonaczalnik. W: A. Bogdanow: Russkije patriarchi. T. II. Moskwa: Tierra, 1999, s. 279-280. ISBN 5-300-02408-2.
  2. W. Busygin, B. Piwowarow, M. Sofronowa, Ioann [w:] Prawosławnaja Encikłopiedija. T. 23. Moskwa: 2010, s. 219-230. ISBN 978-5-89572-042-4.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]