USS O’Bannon (DD-177) – Wikipedia, wolna encyklopedia
USS O’Bannon (DD-177) | |
Historia | |
Położenie stępki | |
---|---|
Wodowanie | |
US Navy | |
Wejście do służby | 27 sierpnia 1919 |
Wycofanie ze służby | |
Los okrętu | sprzedany 29 września 1936 |
Dane taktyczno-techniczne | |
Wyporność | 1060 ton |
Długość | 95,83 m |
Szerokość | 9,65 m |
Zanurzenie | 2,79 m |
Prędkość | 35 węzłów (65 km/h) |
Uzbrojenie | |
4 × 102 mm, 2 x 76 mm 12 wyrzutni torpedowych kal. 533 mm. | |
Załoga | 101 ludzi |
USS O’Bannon (DD-177) – amerykański niszczyciel typu Wickes będący w służbie United States Navy w okresie po I wojnie światowej. Patronem okrętu był Presley O’Bannon.
Stępkę okrętu położono 12 listopada 1918 w stoczni Union Iron Works w San Francisco. Zwodowano go 28 lutego 1919, matką chrzestną była Henry O’Bannon Cooper, krewna patrona okrętu. Jednostka weszła do służby 27 sierpnia 1919 w San Francisco, pierwszym dowódcą został Lt. Robert F. Gross.
"O’Bannon” pływał z San Diego na ćwiczenia i manewry wzdłuż wybrzeża Kalifornii i na wodach hawajskich przez cały okres służby. Wiosną 1920 przeprowadził eksperymenty z torpedami, następnie został przesunięty do służby rezerwowej, od czerwca do listopada. Następnie wznowił służbę szkolną. Został wycofany ze służby w San Diego 27 maja 1922. Jednostka została skreślona z listy okrętów floty 19 maja 1936 i sprzedana 29 września 1936.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]Ten artykuł zawiera treści udostępnione w ramach domeny publicznej przez Dictionary of American Naval Fighting Ships.