WRT-300 – Wikipedia, wolna encyklopedia

WRT-300
Ilustracja
Dane podstawowe
Państwo

 Rosja

Producent

Biuro Konstrukcyjne "WR-Technologie"

Typ

UAV

Konstrukcja

kompozytowa

Załoga

0

Historia
Data oblotu

2019

Dane techniczne
Napęd

silnik spalinowy Diesla

Wymiary
Średnica wirnika

4,8 m

Długość kadłuba

4,08 m

Wysokość

2,05 m

Masa
Użyteczna

70 kg

Startowa

380 kg

Paliwa

120 kg

Zapas paliwa

100 l

Osiągi
Prędkość maks.

180 km/h

Prędkość przelotowa

120 km/h

Pułap

5800 m

Pułap zawisu bez wpływu ziemi

2150 m

Zasięg

150 km

Długotrwałość lotu

5 h

Dane operacyjne
Użytkownicy
Rosja

WRT-300 (ros. ВРТ-300) – rosyjski dron w układzie śmigłowca.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Prace nad nową konstrukcją zostały wdrożone w 2014 r. w Biurze Konstrukcyjnym "WR-Technologie" (ros. КБ «ВР-Технологии»), które jest częścią holdingu "Śmigłowce Rosji" («Вертолеты России»). W pracach brali udział inżynierowie z biur Mila i Kamowa oraz z innych rosyjskich firm lotniczych[1].

Pierwsza publiczna prezentacja WRT-300 miała miejsce 10-13 lipca 2017 r. podczas Międzynarodowej Wystawy Przemysłowej INNOPROM-2017 w Jekaterynburgu[2]. Kolejna prezentacja nastąpiła w ramach Międzynarodowego Salonu Lotniczo-Kosmicznego MAKS-2017 w Żukowskim. Zaprezentowano wówczas wersję przeznaczoną do prowadzenia obserwacji powierzchni ziemi oraz wersję dostosowaną do operowania z pokładów statków czy platform wiertniczych i zdolną do monitoringu morza i powierzchni lodu. Do oblatania prototypu doszło w trzecim kwartale 2019 r.[3] Na MAKS-2019 przedstawiono zmodyfikowane egzemplarze drona: wersję Arctic Supervision wyposażoną w radar boczny pracujący w paśmie X, przeznaczoną do badania powierzchni lodu i dostosowaną do działań w Arktyce oraz wersję Opticvision dysponującą zwiększonym zasięgiem lotu[4].

Produkcja seryjna drona została uruchomiona w 2021 r.[5] Na pokazach MAKS-2021 spółka "Śmigłowce Rosji" zawarła z Pocztą Rosyjską umowę o wykorzystaniu WRT-300 w Czukockim Okręgu Autonomicznym do transportu przesyłek pocztowych. Do końca 2021 roku planowano przeprowadzenie pierwszych lotów testowych na trasie AnadyrUgolne Kopy[6].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Новый отечественный винтокрылый беспилотник VRT 300 на МАКС-2017. Rusaviacluster.ru. [dostęp 2023-07-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-07-17)]. (ros.).
  2. «Вертолеты России» демонстрируют на МАКС-2017 новый вертолет-беспилотник. Missiles.Ru. [dostęp 2023-07-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-04-02)]. (ros.).
  3. Беспилотный вертолет VRT 300 встал на винт. Жуковские вести. [dostęp 2023-07-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-01-16)]. (ros.).
  4. В России начались испытания вертолетного беспилотника VRT300. МИА «Россия сегодня». [dostęp 2023-07-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-09-05)]. (ros.).
  5. ВРТ-300. Уголок неба. [dostęp 2023-07-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-03-23)]. (ros.).
  6. Ростех и Почта России начнут тестовую эксплуатацию беспилотников для доставки грузов на Чукотке. Rostech. [dostęp 2023-07-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-03-28)]. (ros.).