Zala 421-16 – Wikipedia, wolna encyklopedia

Zala 421-16

Dane podstawowe
Państwo	Rosja
Producent	Zala Aero Group
Typ	UAV
Konstrukcja	kompozytowa
Załoga	0
Historia
Data oblotu	2009
Dane techniczne
Napęd	silnik spalinowy
Wymiary
Rozpiętość	1,68 m
Masa
Użyteczna	3 kg
Startowa	16 kg
Osiągi
Prędkość maks.	200 km/h
Pułap	3000 m
Promień działania	50-70 km
Długotrwałość lotu	4-8 h
Dane operacyjne
Użytkownicy
Rosja
Multimedia w Wikimedia Commons

Zala 421-16 – rosyjski bezzałogowy statek powietrzny (UAV – Unmanned Aerial Vehicle) opracowany przez firmę Zala Aero Group. Przeznaczony do rozpoznania, obserwacji oraz wskazywania celów.

Konstrukcja była rozwijana w Zala Aero jako maszyna do zastosowań zarówno cywilnych jak i wojskowych. W ramach jej potencjalnych zastosowań przewidziano możliwość identyfikacji celów zarówno lądowych jak i morskich. Założono, że maszyna będzie mogła, dzięki zwartej budowie, przenosić modułowe wyposażenie mogące zastąpić dotychczas używane drony o masie startowej rzędu 70-150 kg. Do oblatania drona doszło najprawdopodobniej w 2009 r. 10 lipca tego roku Zala 421-16 wykonał lot trwający 12 godzin i 21 minut, co było rekordowym osiągnięciem dla ówczesnych konstrukcji rosyjskich. Testy państwowe (obejmujące 1000 godzin lotu) zostały szybko ukończone i 21 października dron uzyskał certyfikat zdatności do lotu^[1].

W 2010 r. producent podał, że uzyskał zamówienie od firmy Gazprom na dostawę dwóch zestawów Zala 421-16, które miały być wykorzystane do monitorowania stany gazociągów. Na ten sam rok zapowiedziano publiczną prezentację drona podczas IV Międzynarodowego Salonu Broni i Sprzętu Wojskowego w Żukowskim^[2].

W 2012 r. zaprezentowano zmodyfikowany dron Zala 421-16 przeznaczony głównie do fotogrametrii. W nowej konstrukcji zastosowano odbiornik GPS/GLONASS TRE-G3T co pozwoliło na zwiększenie dokładności współrzędnych zdjęć lotniczych^[3].

Dron jest zbudowany w układzie latającego skrzydła. W centropłacie znajdują się dwie komory ładunkowe dostosowane do przenoszenia modułowego wyposażenia związanego z aktualnie wykonywaną misją. Napęd stanowić może dwu- lub czterosuwowy silnik spalinowy, zastosowany silnik wpływa na długotrwałość lotu. Start odbywa się z wykorzystaniem pneumatycznej katapulty, a do lądowania wykorzystywany jest spadochron. Konstrukcja drona i wyposażenie pozwala na jego eksploatację w temperaturach od -30 °C do +40 °C^[4]. Standardowo dron jest wyposażony w kamerę o rozdzielczości 10 Mpix oraz wysokiej jakości kamerę wideo na stabilizowanej żyroskopowo platformie. Dodatkowo jest wyposażony jest w kamerę termowizyjną o rozdzielczości 640 x 480 pikseli^[5].

Oprogramowanie i wyposażenie drona zapewnia transmisję i odbiór obrazu wideo oraz termowizyjnego w czasie rzeczywistym. Ponadto Zala 421-16 może działać jako retransmiter, identyfikować obiekty i zbierać informacje o ich charakterze i współrzędnych^[6]. Przesyła w czasie rzeczywistym drogą radiową współrzędne GPS, dane o stanie prędkości maszyny, prędkości wiatru oraz o wysokości lotu nad powierzchnią ziemi od punktu startu. W przypadku awarii kanału transmisji telemetrycznej autopilot automatycznie wykonuje procedurę powrotu do punktu startu. Po lądowaniu dron jest w stanie przez 20 godzin sygnalizować swe położenie za pomocą nadajnika awaryjnego o zasięgu 3 km^[7].