قوالی - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

برای تأییدپذیری کامل این مقاله به منابع بیشتری نیاز است. لطفاً با توجه به شیوهٔ ویکی‌پدیا برای ارجاع به منابع، با ارائهٔ منابع معتبر به بهبود این مقاله کمک کنید. مطالب بی‌منبع را می‌توان به چالش کشید و حذف کرد. یافتن منابع: "قوالی" – اخبار · روزنامه‌ها · کتاب‌ها · آکادمیک · جی‌استور (چگونگی و زمان حذف پیام این الگو را بدانید)

موسیقی قوالی یکی از شاخه‌های موسیقی عرفانی است که بیشتر در کشور پاکستان و هند و بعضی مردم افغانستان رواج دارد. قوالی که آمیخته با عبادت است، همواره مورد اعتراض گروه‌های افراط‌گرای اسلامی بوده‌است.^[۱]

ریشهٔ موسیقی قوالی به سدهٔ هفتم هجری بازمی‌گردد.^[۲] زمانی‌که نوادگان تیمور لنگ بنا به وصیت پدربزرگان‌شان سعی به گردهمایی هنرمندان و اهل ادب در دهلی، آگرا و لاهور نموده و دوران طلایی شکوفایی ادبیات، معماری و موسیقی را از بهترین عوامل فرهنگی خراسان بزرگ و هند پایه‌گذاری کردند.

علی بن عثمان هجویری پایه‌گذار صوفی‌گری در هندوستان، معین‌الدین چشتی و پیروان او به هنگام همایش، اشعار مولایانِ خود را به صورت سروده‌هایی اجرا می‌نمودند که به قوال شهرت یافت. قوال که به عواملِ ادبی و موسیقی غنی شده بود در نهایت گسترده‌ترین سبک موسیقی سنتی در هندوستان و پاکستان گردید.

درخشان‌ترین ستاره در موسیقی قوالی نصرت فاتح علی خان بود.

فاتح علی در تمام ترانه‌های عرفانی‌اش روی دو موضوع مذهب و خدا تمرکز می‌کرد او خدا، پیامبر اسلام و همهٔ پرهیزگاران را می‌ستود و از آن‌ها الهام می‌گرفت همزمان با نصرت، عزیز میا چهرهٔ شاخص دیگر قوالی بود؛ و با داشتن فوق لیسانس در فارسی، اردو و عربی شعر هم می‌سرود و بهترین اشعار را استفاده می‌کرد.

• ماهنامه اینترنتی ماندگار، در صفحه اصلی آن وبگاه آمده: «استفاده از مطالب این سایت با ذکر نام و آدرس سایت فقط در سایت‌های اینترنتی مجاز است.»