Grand Prix-wegrace van Finland 1976

Grand Prix-wegrace van Finland 1976
Circuit Imatra
Officiële naam	Suomen Grand Prix
Land	Finland
Datum	1 augustus 1976
Organisator	FIM
500 cc
Poleposition	Giacomo Agostini
Snelste ronde	John Newbold
Eerste	Pat Hennen
Tweede	Teuvo Länsivuori
Derde	Philippe Coulon
350 cc
Poleposition	Walter Villa
Snelste ronde	Dieter Braun
Eerste	Walter Villa
Tweede	Dieter Braun
Derde	Tom Herron
250 cc
Poleposition	Walter Villa
Snelste ronde	Gianfranco Bonera
Eerste	Walter Villa
Tweede	Takazumi Katayama
Derde	Gianfranco Bonera
125 cc
Poleposition	Pier Paolo Bianchi
Snelste ronde	Pier Paolo Bianchi
Eerste	Pier Paolo Bianchi
Tweede	Gert Bender
Derde	Henk van Kessel
50 cc
Poleposition	Ángel Nieto
Snelste ronde	Ulrich Graf
Eerste	Julien van Zeebroeck
Tweede	Ulrich Graf
Derde	Eugenio Lazzarini

De Grand Prix-wegrace van Finland 1976 was de negende race van het wereldkampioenschap wegrace-seizoen 1976. De races werden verreden op 1 augustus 1976 op het stratencircuit Imatra (Zuid-Finland).

Voorafgaand aan de Grand Prix van Finland probeerde de sociaaldemocratische partij de Zuid-Afrikaanse coureurs Alan North en Jon Ekerold het starten - zonder succes - te beletten vanwege de Apartheidspolitiek.

De FIM had geluidsnormen vastgesteld, maar omdat die te laat bekend waren gemaakt werden ze pas vanaf de Grand Prix van België gehandhaafd. Er was feitelijk maar één motorfiets waarbij problemen ontstonden: de viertakt-MV Agusta 350 4C. De tweetaktmotoren konder zonder problemen uitlaatdempers monteren, maar de MV Agusta verloor enorm veel vermogen. In België en later ook in de Grand Prix van Zweden reed de 350cc-klasse niet, waardoor er geen probleem was. De Finse organisatie werd dus als eerste geconfronteerd met de problemen van MV Agusta. De geluidskeuring werd vervolgens een farce, waarbij de organisatie alles in het werk stelde om MV Agusta tegemoet te komen. Eerst was het de bedoeling de geluidskeuring over te slaan, maar dat kon reglementair niet. Men accepteerde vervolgens een valse opgave van de boring/slagverhouding van het team, terwijl die toch vrij algemeen bekend was: 54 x 38 mm. Daardoor werd de meting bij een bepaalde gecorrigeerde zuigersnelheid uitgevoerd bij 7000 tpm, terwijl dat 10.000 tpm had moeten zijn. De meting kwam uit op 113 dB(A), net onder de norm, en MV Agusta claimde een vermogensverlies van 3 pk.

In Finland besloot de organisatie vanwege dreigend slecht weer slicks voor alle klassen te verbieden, zowel in de trainingen als in de races. Johnny Cecotto gebruikte ze desondanks tijdens de kwalificatie voor de 350cc-klasse, maar kreeg daarvoor 3 strafseconden waardoor hij op de 10e startplaats werd gezet.

Door het ontbreken van Barry Sheene leek de 500cc-race een open gevecht te worden, maar Pat Hennen liet alle concurrenten kansloos. Hij leidde van start tot finish, won met 23 seconden voorsprong en werd de eerste Amerikaan in de geschiedenis die een wedstrijd in het wereldkampioenschap wegrace won. Teuvo Länsivuori had misschien nog tegenstand kunnen bieden, maar had een niet werkende voorrem. Ook Giacomo Agostini kreeg tegen het einde problemen met zijn remmen, waardoor Länsivuori zelfs toch nog tweede kon worden. De strijd om de derde plaats was spannend, tussen Philippe Coulon, John Newbold, Marco Lucchinelli en Marcel Ankoné, tot die laatste ook zonder remmen de pit moest opzoeken. Philippe Coulon werd uiteindelijk derde.

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Punten
1	Pat Hennen	Suzuki	48' 27" 0	15
2	Teuvo Länsivuori	Suzuki	+23" 0	12
3	Philippe Coulon	Suzuki	+33" 4	10
4	John Newbold	Suzuki	+33" 8	8
5	Marco Lucchinelli	Suzuki	+34" 5	6
6	Dieter Braun	Suzuki	+50" 8	5
7	Jack Findlay	Suzuki	+1' 13" 5	4
8	Christian Estrosi	Suzuki	+1' 58" 6	3
9	Pekka Nurmi	Yamaha	+1 ronde	2
10	Karl Auer	Yamaha	+1 ronde	1
11	Bernard Fau	Yamaha	+1 ronde
12	Rob Bron	Yamaha	+1 ronde
13	Børge Nielsen	Yamaha	+1 ronde
14	Kimmo Kopra	Yamaha	+2 ronden
15	Bo Granath	Yamaha	+11 ronden
DNF	Giacomo Agostini	Suzuki	remmen
DNF	Marcel Ankoné	Suzuki	remmen
DNF	Boet van Dulmen	Suzuki
DNF	Stu Avant	Suzuki	val
DNF	Virginio Ferrari	Suzuki
DNF	Alex George	Yamaha	val
DNF	Johnny Bengtsson	Suzuki
DNF	Tom Herron	Suzuki[1]
DNF	Chas Mortimer	Suzuki
DNF	Edmar Ferreira	Suzuki
DNF	Charlie Dobson	Yamaha
DNF	Etienne Geerard	Yamaha
DNF	Aari Heikkila	Yamaha
DNF	Takazumi Katayama	Yamaha
DNF	Risto Makinen	Yamaha
DNS	Barry Sheene	Suzuki	startgeld[2]

Alle pogingen van de Finse organisatoren om de MV Agusta 350 4C op min of meer illegale wijze door de geluidskeuring te loodsen bleken achteraf zinloos. De machine bleek hopeloos onbetrouwbaar en ook in Finland viel Giacomo Agostini er door ontstekingsproblemen mee uit. Walter Villa leidde van start tot finish en de strijd om de tweede plaats ging tussen Tom Herron en Dieter Braun, wiens Morbidelli-motor nu in een frame van Nico Bakker hing. Uiteindelijk ging de tweede plaats naar Braun en de derde naar Herron, maar de race werd eigenlijk gemaakt door Chas Mortimer, die na een slechte start sterk opklom. In de 10e ronde had hij nog 16 seconden achterstand op het duo Braun-Herron, maar aan de finish lag hij nog maar ruim 2 seconden achter Herron. Zijn vierde plaats werd wel beloond: Mortimer nam de leiding in het wereldkampioenschap 350 cc over van Johnny Cecotto, die al in de eerste ronde gevallen was.

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Punten
1	Walter Villa	Harley-Davidson	47' 49" 1	15
2	Dieter Braun	Bakker-Morbidelli	+26" 2	12
3	Tom Herron	Yamaha	+27" 0	10
4	Chas Mortimer	Maxton-Yamaha	+29" 6	8
5	Bruno Kneubühler	Yamaha	+39" 0	6
6	Gérard Choukroun	Yamaha	+39" 8	5
7	Jon Ekerold	Yamaha	+42" 0	4
8	Víctor Palomo	Yamaha	+43" 4	3
9	John Dodds	Yamaha	+43" 8	2
10	Patrick Fernandez	Yamaha	+57" 7	1
11	Jean-François Baldé	Yamaha	+1' 01" 5
12	Olivier Chevallier	Yamaha	+1' 13" 6
13	Marcel Ankoné	Yamaha	+1' 16" 9
14	Karl Auer	Yamaha	+1' 34" 4
15	Pekka Nurmi	Yamaha	+1' 43" 3
16	Timo Marala	Yamaha	+1 ronde
DNF	Giacomo Agostini	MV Agusta	ontsteking
DNF	Johnny Cecotto	Yamaha	val
DNF	Alex George	Yamaha
DNF	Philippe Coulon	Yamaha	opgave
DNF	Tapio Virtanen	MZ
DNF	Pentti Korhonen	Yamaha
DNF	Charlie Williams	Yamaha
DNF	Alan North	Yamaha
DNF	Leif Gustafsson	Yamaha	val
DNF	Eero Hyvärinen	Yamaha
DNF	Toni Mang	Yamaha
DNF	Jack Findlay	Yamaha
DNS	Patrick Pons	Yamaha	blessure[3]
DNS	Philippe Bouzanne	Yamaha	blessure[4]
DNQ	Takazumi Katayama	Yamaha	motorschade[5]

In de 250cc-race ging Pentti Korhonen 5 ronden lang aan de leiding, tot hij werd ingehaald door Takazumi Katayama. Beiden werden echter weer ingehaald door Walter Villa die een comfortabele voorsprong opbouwde en de race won. Achter dit drietal werd gestreden door Tom Herron, Tapio Virtanen (MZ) en Gianfranco Bonera. Virtanen en Bonera vielen op de nog natte baan, maar Bonera wist zich goed te herstellen. Hij reed de snelste ronde en wist zelfs nog derde te worden.

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Punten
1	Walter Villa	Harley-Davidson	46' 45" 4	15
2	Takazumi Katayama	Yamaha	+33" 9	12
3	Gianfranco Bonera	Harley-Davidson	+43" 8	10
4	Pentti Korhonen	Yamaha	+44" 2	8
5	Tom Herron	Yamaha	+49" 1	6
6	Dieter Braun	Yamaha	+51" 5	5
7	John Dodds	Yamaha	+1' 21" 8	4
8	Patrick Fernandez	Yamaha	+1' 35" 5	3
9	Jean-François Baldé	Yamaha	+1' 43" 3	2
10	Henk van Kessel	Yamaha	+1' 55" 5	1
11	Olivier Chevallier	Yamaha	+1' 55" 8
12	Etienne Geeraerd	Yamaha	+2' 19" 6
13	Ken Nemoto	Yamaha	+1 ronde
14	Jon Ekerold	Yamaha	+1 ronde
15	Peter Baláž	Yamaha	+1 ronde
DNF	Harald Bartol	Yamaha
DNF	Víctor Palomo	Yamaha
DNF	Chas Mortimer	Yamaha
DNF	Gérard Choukroun	Yamaha
DNF	Bruno Kneubühler	Yamaha	krukas
DNF	Hans Müller	Yamaha
DNF	Pekka Nurmi	Yamaha	uitlaat
DNF	Mati Rainup	MZ
DNF	Alex George	Yamaha
DNF	Markku Matikainen	Yamaha
DNF	Hans Hallberg	Yamaha
DNF	Tapio Virtanen	MZ	ontsteking

Na zijn val in de 50cc-race moest Ángel Nieto zijn 125cc-machine meteen na de start aan de kant zetten door een uitgelopen big-end. Omdat hij de enige was van wie verwacht werd dat hij tegenstand kon bieden aan Pier Paolo Bianchi, kon deze zonder problemen naar de overwinning rijden. De strijd om de tweede plaats tussen Gert Bender met zijn eigenbouw Bender en Henk van Kessel met zijn Condor werd afgebroken toen een achterblijver in de weg reed. Daardoor raakte van Kessel het contact kwijt en moest hij genoegen nemen met de derde plaats.

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Punten
1	Pier Paolo Bianchi	Morbidelli	46' 27" 8	15
2	Gert Bender	GB Bender	+53" 5	12
3	Henk van Kessel	Condor	+54" 5	10
4	Jean-Louis Guignabodet	Morbidelli	+1' 11" 3	8
5	Paolo Pileri	Morbidelli	+1' 17" 7	6
6	Stefan Dörflinger	Morbidelli	+1' 44" 8	5
7	Toni Mang	Morbidelli	+1' 47" 7	4
8	Per-Edvard Carlson	Morbidelli	+2' 14" 2	3
9	Matti Kinnunen	Maico	+2' 15" 7	2
10	Eugenio Lazzarini	Morbidelli	+2' 36" 9	1
11	Julien van Zeebroeck	Morbidelli	+2' 37" 3
12	Hans Hallberg	Yamaha	+1 ronde
13	Xaver Tschannen	Maico	+1 ronde
14	Hans Müller	Yamaha	+1 ronde
15	Hans-Jürgen Hummel	Yamaha	+1 ronde
16	Per Zachrisson	Yamaha	+1 ronde
17	Matti Mäkilä	Yamaha	+1 ronde
18	Jaakko Koskinen	Yamaha	+1 ronde
19	Peter Frohnmeyer	Nava-DRS	+2 ronden
20	Markku Matikainen	Maico	+9 ronden
DNF	Jan Ubels	Buton
DNF	Harald Bartol	Morbidelli
DNF	Rolf Blatter	Maico	val
DNF	Auno Hakkala	Yamaha	val
DNF	Lennart Lundgren	Yamaha
DNF	Horst Seel	Seel
DNF	Pantti Salonen	Yamaha
DNF	Ángel Nieto	Bultaco	drijfstanglager
DNS	Cees van Dongen	Morbidelli	krukas[6]

In de natte race in Finland ging Ángel Nieto aanvankelijk aan de leiding, maar hij kreeg onverwacht tegenstand van de Belg Julien van Zeebroeck. Die had inmiddels net als Herbert Rittberger een Van Veen-Kreidler motorblok gekregen. Misschien sneed men zich bij Van Veen daardoor wel in de vingers, want van Zeebroeck wist de race te winnen. Nieto schakelde een versnelling te veel terug waardoor hij ten val kwam, Ulrich Graf reed zo'n beetje de hele race op de tweede plaats en Eugenio Lazzarini werd derde. Herbert Rittberger werd slechts vierde.

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Punten
1	Julien van Zeebroeck	Van Veen-Kreidler	33' 44" 2	15
2	Ulrich Graf	Kreidler	+6" 7	12
3	Eugenio Lazzarini	UFO-Morbidelli	+32" 8	10
4	Herbert Rittberger	Van Veen-Kreidler	+1' 00" 7	8
5	Hans-Jürgen Hummel	Kreidler	+1' 30" 2	6
6	Theo Timmer	Kreidler	+1' 33" 3	5
7	Rolf Blatter	Kreidler	+1' 34" 9	4
8	Cees van Dongen	Kreidler	+2' 09" 6	3
9	Gerrit Strikker	Kreidler	+2' 14" 9	2
10	Günter Schirnhofer	Kreidler	+2' 17" 8	1
11	Juup Bosman	Kreidler	+2' 30" 4	1
12	Aldo Pero	Kreidler	+2' 36" 5
13	Jean-Louis Guignabodet	ABF	+2' 39" 5
14	Ingo Emmerich	Kreidler	+3' 03" 0
15	Robert Lavér	Kreidler	+1 ronde
16	Pierre Audry	ABF	+1 ronde
17	Oscar Ekstrand	Delta	+1 ronde
DNF	Ángel Nieto	Bultaco	val
DNF	Engelbert Kip	Kreidler
DNF	Stefan Dörflinger	Kreidler
DNF	Rudolf Kunz	Kreidler