TT Assen 1977

Vlag van Nederland TT Assen 1977
Wil Hartog na zijn overwinning in de 500cc-race in Assen
Wil Hartog na zijn overwinning in de 500cc-race in Assen
Officiële naam Grote Prijs van Nederland der KNMV
Land Vlag van Nederland Nederland
Datum 25 juni 1977
Organisator FIM
500 cc
Poleposition Vlag van Verenigd Koninkrijk Barry Sheene
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk Barry Sheene
Eerste Vlag van Nederland Wil Hartog
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Barry Sheene
Derde Vlag van Verenigde Staten Pat Hennen
350 cc
Poleposition Vlag van Frankrijk Patrick Fernandez
Snelste ronde Vlag van Frankrijk Patrick Fernandez
Eerste Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Kork Ballington
Tweede Vlag van Frankrijk Michel Rougerie
Derde Vlag van Frankrijk Patrick Fernandez
250 cc
Poleposition Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Alan North
Snelste ronde Vlag van Italië Franco Uncini
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Mick Grant
Tweede Vlag van Italië Franco Uncini
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Barry Ditchburn
125 cc
Poleposition Vlag van Italië Pier Paolo Bianchi
Snelste ronde Vlag van Spanje (21 jan. 1977 - 18 dec. 1981) Ángel Nieto
Eerste Vlag van Spanje (21 jan. 1977 - 18 dec. 1981) Ángel Nieto
Tweede Vlag van Oostenrijk Harald Bartol
Derde Vlag van Duitsland Gert Bender
50 cc
Poleposition Vlag van Italië Eugenio Lazzarini
Snelste ronde Vlag van Italië Eugenio Lazzarini
Eerste Vlag van Spanje (21 jan. 1977 - 18 dec. 1981) Ángel Nieto
Tweede Vlag van Spanje (21 jan. 1977 - 18 dec. 1981) Ricardo Tormo
Derde Vlag van Duitsland Herbert Rittberger
Zijspan
Poleposition Vlag van Zwitserland Rolf Biland/Vlag van Verenigd Koninkrijk Kenneth Williams
Snelste ronde Vlag van Zwitserland Rolf Biland/Vlag van Verenigd Koninkrijk Kenneth Williams
Eerste Vlag van Zwitserland Rolf Biland/Vlag van Verenigd Koninkrijk Kenneth Williams
Tweede Vlag van Frankrijk Alain Michel/Vlag van Frankrijk Gérard Lecorre
Derde Vlag van Duitsland Werner Schwärzel/Vlag van Duitsland Andreas Huber

De TT van Assen 1977 was de achtste race van het wereldkampioenschap wegrace-seizoen 1977. De race werd verreden op 25 juni 1977 op het TT-Circuit Assen nabij Assen, Nederland.

Voor het eerst sinds jaren volgde de TT van Assen op de WK-kalender niet op de Isle of Man TT, want die was haar WK-status kwijtgeraakt. Door de natte trainingen was er al een aantal geblesseerden in de trainingen. Marcel Ankoné was net weer fit na een polsbreuk, maar brak in Assen een sleutelbeen, Hans Rebel brak een pols, Jan Eggens een sleutelbeen, John Dodds liep een buikwond op, Hans Schweiger en de zijspancombinaties Amedeo Zini/Andrea Fornaro en Martin Kooy/Rob Vader konden door blessures niet starten.

Wil Hartog was een paar dagen voor de TT nog met darmklachten bij de dokter geweest, maar nu Boet van Dulmen (dubbele armbreuk in Dijon) en Marcel Ankoné (gevallen in de training) niet konden starten was hij de enige Nederlandse kanshebber op een redelijke klassering in de wedstrijd. Hij trainde slechts als tiende en was liefst 5 seconden langzamer dan Barry Sheene en Philippe Coulon, maar hij had zoals altijd een bliksemstart en kwam op de natte baan na de eerste ronde vooraan door. Christian Estrosi, die toch een slechte start had gehad, bleek de enige die Hartog kon bedreigen. Hij kwam steeds dichterbij en nam na zes ronden de leiding zelfs over, maar in de tiende ronde viel hij in de Geert Timmer bocht. Pas twee ronden voor het einde wist Sheene zich los te maken uit de achtervolgende groep en ook hij kwam dichter bij Wil Hartog, maar de tijd was te kort om nog te winnen. Hartog won zijn thuiswedstrijd, Sheene werd tweede en Pat Hennen werd derde.

Uitslag 500 cc

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Nederland Wil Hartog Suzuki 52' 35" 4 15
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Barry Sheene Suzuki +5" 9 12
3 Vlag van Verenigde Staten Pat Hennen Suzuki +10" 5 10
4 Vlag van Zwitserland Philippe Coulon Suzuki +10" 9 8
5 Vlag van Verenigde Staten Steve Baker Yamaha +11" 6 6
6 Vlag van Italië Marco Lucchinelli Suzuki +12" 1 5
7 Vlag van Finland Teuvo Länsivuori Suzuki +18" 2 4
8 Vlag van Frankrijk Michel Rougerie Suzuki +20" 3 3
9 Vlag van Italië Armando Toracca Suzuki +21" 7 2
10 Vlag van Italië Virginio Ferrari Suzuki +36" 2 1
11 Vlag van Nederland Jack Middelburg Suzuki +55" 4
12 Vlag van Verenigd Koninkrijk John Newbold Suzuki +1' 21" 7
13 Vlag van Italië Gianni Rolando Suzuki +1' 46" 8
14 Vlag van Australië Warren Willing Yamaha +2' 34" 9
15 Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Leslie van Breda Suzuki +3' 02" 8
16 Vlag van België Jean-Philippe Orban Suzuki +1 ronde
17 Vlag van Oostenrijk Max Wiener Suzuki +1 ronde
18 Vlag van Nederland Piet van der Wal Yamaha +1 ronde
DNF Vlag van Italië Gianfranco Bonera Suzuki val
DNF Vlag van Frankrijk Christian Estrosi Suzuki val
DNF Vlag van Italië Giacomo Agostini Yamaha
DNF Vlag van Oostenrijk Franz Rau Suzuki
DNF Vlag van Oostenrijk Karl Auer Suzuki
DNF Vlag van Nederland Willem Zoet Suzuki val
DNF Vlag van Duitsland Helmut Kassner Suzuki
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Steve Parrish Suzuki
DNF Vlag van Denemarken Børge Nielsen Suzuki
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk John Williams Suzuki
DNF Vlag van Nieuw-Zeeland Stu Avant Suzuki
DNS Vlag van Verenigd Koninkrijk Dave Potter Suzuki
DNS Vlag van Nederland Marcel Ankoné Suzuki blessure
DNQ Vlag van Australië Jack Findlay Suzuki
DNQ Vlag van Zweden Bo Granath Suzuki
DNQ Vlag van Verenigd Koninkrijk Alex George Suzuki
DNQ Vlag van Nederland Rob Bron Suzuki

In Assen waren de Harley-Davidsons terug (het team had de GP van Joegoslavië overgeslagen om de motorfietsen te verbeteren). Dit keer reed Franco Uncini met frames van Nico Bakker, en Uncini verklaarde meteen dat alle problemen waren opgelost. Hij kwalificeerde zich als vijfde en finishte ook op die positie. Walter Villa reed met het originele Harley-frame en presteerde aanmerkelijk slechter: dertiende in de kwalificatie, achtste in de race. Tom Herron (Yamaha) startte het beste ondanks zijn negende startpositie. Hij werd gevolgd door Mario Lega (Morbidelli), die echter net voor het einde van de eerste ronde in de Geert Timmer-bocht onderuit ging. Na twee ronden nam Kork Ballington (Yamaha) de leiding over. Hij kreeg echter nooit meer dan 1,5 seconden voorsprong op een heftig vechtende groep achter hem. Uiteindelijk bleven er drie man aan de leiding over. Ballington won, Michel Rougerie werd tweede en Patrick Fernandez derde.

Uitslag 350 cc

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Kork Ballington Yamaha 49' 25" 3 15
2 Vlag van Frankrijk Michel Rougerie Yamaha +1" 2 12
3 Vlag van Frankrijk Patrick Fernandez Yamaha +1" 7 10
4 Vlag van Noord-Ierland Tom Herron Yamaha +3" 7 8
5 Vlag van Italië Franco Uncini Bakker-Harley-Davidson +39" 1 6
6 Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Jon Ekerold Yamaha +1' 00" 4 5
7 Vlag van Frankrijk Olivier Chevallier Yamaha +1' 07" 7 4
8 Vlag van Italië Walter Villa Bakker-Harley-Davidson +1' 10" 9 3
9 Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Alan North Yamaha +1' 21" 2 2
10 Vlag van Frankrijk Patrick Pons Yamaha +1' 22" 1 1
11 Vlag van Nederland Jack Middelburg Yamaha +1' 27" 9
12 Vlag van Verenigd Koninkrijk Chas Mortimer Maxton-Yamaha +1' 31" 2
13 Vlag van Duitsland Helmut Kassner Yamaha +1' 32" 5
14 Vlag van Frankrijk Jean-François Baldé Yamaha +1' 32" 6
15 Vlag van Verenigd Koninkrijk Eddie Roberts Maxton-Yamaha +1' 48" 1
16 Vlag van Denemarken Børge Nielsen Yamaha +2' 30" 5
17 Vlag van Duitsland Walter Hoffmann Yamaha +2' 40" 4
18 Vlag van Oostenrijk Karl Auer Yamaha +2' 49" 3
19 Vlag van Nederland Rob Bron Yamaha +2 ronden
DNF Vlag van Italië Mario Lega Bakker-Morbidelli val
DNF Vlag van Australië Vic Soussan Yamaha val
DNF Vlag van Frankrijk Christian Sarron Yamaha val
DNF Vlag van Frankrijk Bernard Fau Yamaha val
DNF Vlag van Finland Pekka Nurmi Yamaha
DNF Vlag van Italië Giacomo Agostini Yamaha motor
DNF Vlag van Finland Tapio Virtanen Yamaha
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk John Weeden Yamaha
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk John Newbold Yamaha
DNF Vlag van Japan Takazumi Katayama Yamaha motor
DNF Vlag van Finland Pentti Korhonen Yamaha val
DNQ Vlag van België Etienne Geeraerdt Yamaha
DNQ Vlag van Oostenrijk Franz Rau Yamaha
DNQ Vlag van Nederland Piet van der Wal Yamaha
DNQ Vlag van Nederland Kees van der Kruijs Yamaha
DNQ Vlag van Oostenrijk Max Wiener Yamaha
DNQ Vlag van Verenigd Koninkrijk Alex George Yamaha
DNQ Vlag van Italië Vinicio Salmi Yamaha
DNQ Vlag van Australië Jack Findlay Yamaha

De coureurs vroegen de organisatie van de TT van Assen om de 125cc-klasse eerder dan de 250cc-klasse te laten rijden. Daardoor hadden de coureurs die al in de 350cc-klasse hadden gereden even rust, maar het gaf Franco Uncini ook de kans zijn 250 cc-blok in het Bakker-frame, waarmee hij de 350cc-race gereden had, te bouwen. Op de eerste startrij stonden twee Kawasaki's, die van Mick Grant en Barry Ditchburn, één Yamaha (Alan North) en eindelijk ook weer eens een Harley-Davidson (Franco Uncini). Uncini startte echter heel slecht: na twee ronden was hij 19e, terwijl Mick Grant al een enorme voorsprong had opgebouwd op de rest van het veld. Barry Ditchburn, ook slecht gestart, vocht zich naar de derde plaats, maar Uncini was niet te houden en wist zelfs nog tweede te worden. Zelfs Walter Villa reed steeds beter, maar hij moest zich nog behelpen met het originele Harley-frame. Hij wist desondanks vierde te worden. Paolo Pileri kon niet starten vanwege een enkelblessure.

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Mick Grant Kawasaki 47' 46" 8 15
2 Vlag van Italië Franco Uncini Bakker-Harley-Davidson +8" 6 12
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Barry Ditchburn Kawasaki +13" 2 10
4 Vlag van Italië Walter Villa Bakker-Harley-Davidson +17" 8 8
5 Vlag van Italië Mario Lega Morbidelli +19" 2 6
6 Vlag van Japan Takazumi Katayama Yamaha +25" 5 5
7 Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Jon Ekerold Yamaha +37" 5 4
8 Vlag van Finland Pentti Korhonen Yamaha +45" 3 3
9 Vlag van Frankrijk Philippe Bouzanne Yamaha +1' 09" 6 2
10 Vlag van Noord-Ierland Tom Herron Yamaha +1' 21" 2 1
11 Vlag van Frankrijk Olivier Chevallier Yamaha +1' 24" 4
12 Vlag van Frankrijk Patrick Pons Yamaha +1' 28" 3
13 Vlag van Finland Pekka Nurmi Yamaha +1' 31" 7
14 Vlag van Venezuela Aldo Nannini Yamaha +1' 46" 2
15 Vlag van Japan Masahiro Wada Kawasaki +1' 46" 5
16 Vlag van Australië Warren Willing Yamaha +2' 08" 1
17 Vlag van Zwitserland Hans Müller Yamaha +2' 32" 3
18 Vlag van Zwitserland Michel Frutschi Yamaha +2' 46" 9
19 Vlag van Zweden Leif Gustafsson Yamaha +2' 47" 9
20 Vlag van Nederland Albert Siegers Yamaha +1 ronde
DNF Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Alan North Yamaha
DNF Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Kork Ballington Yamaha
DNF Vlag van Frankrijk Jean-François Baldé Yamaha val
DNF Vlag van Australië Vic Soussan Yamaha
DNF Vlag van Frankrijk Patrick Fernandez Yamaha
DNF Vlag van Nederland Bert Struyk Yamaha
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Chas Mortimer Maxton-Yamaha
DNF Vlag van Duitsland Toni Mang Yamaha
DNF Vlag van Oostenrijk Harald Bartol Yamaha
DNF Vlag van Frankrijk Christian Sarron Yamaha
DNS Vlag van Italië Paolo Pileri Morbidelli blessure
DNS Vlag van Australië John Dodds Yamaha blessure
DNQ Vlag van Nederland Kees van der Kruijs Yamaha
DNQ Vlag van Nederland Henk van Kessel Yamaha
DNQ Vlag van Nederland Jan van Disseldorf Yamaha
DNQ Vlag van Italië Vinicio Salmi Yamaha

Harald Bartol (Morbidelli) mocht in de 125cc-klasse heel even aan de leiding rijden, maar Pier Paolo Bianchi (Morbidelli) kwam na de eerste ronde toch weer als eerste voorbij. Hij werd gevolgd door Ángel Nieto (Bultaco), Bartol, Gert Bender (Bender), Jean-Louis Guignabodet (Morbidelli), Walter Koschine (Morbidelli) en Eugenio Lazzarini (Morbidelli). Bianchi wist echter weer afstand te nemen, maar maakte een fout waardoor hij viel. Hij lag toen echter op de 22e plaats en was kansloos voor de overwinning, maar hij wist toch nog als negende te finishen. Nieto kon zo, nog steeds met de oude Bultaco, de race winnen. Harold Bartol werd tweede en Gert Bender met zijn eigenbouw Bender werd derde. Bartol en Bender hadden intussen gezorgd voor spanning in de race, want hun gevecht duurde van start tot finish.

Uitslag 125 cc

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Spanje (21 jan. 1977 - 18 dec. 1981) Ángel Nieto Bultaco 46' 29" 1 15
2 Vlag van Oostenrijk Harald Bartol Morbidelli +51" 8 12
3 Vlag van Duitsland Gert Bender Bender +1' 03" 6 10
4 Vlag van Duitsland Toni Mang Morbidelli +1' 04" 0 8
5 Vlag van Frankrijk Jean-Louis Guignabodet Morbidelli +1' 17" 2 6
6 Vlag van Zwitserland Stefan Dörflinger Morbidelli +1' 24" 1 5
7 Vlag van Duitsland Horst Seel Seel +1' 26" 0 4
8 Vlag van België Julien van Zeebroeck Morbidelli +2' 00" 1 3
9 Vlag van Italië Pier Paolo Bianchi Morbidelli +2' 01" 6 2
10 Vlag van Finland Matti Kinnunen Morbidelli +2' 02" 0 1
11 Vlag van Zwitserland Hans Müller Morbidelli +2' 03" 2
12 Vlag van Duitsland Walter Koschine Morbidelli +2' 08" 4
13 Vlag van Nederland Cees van Dongen Morbidelli +2' 31" 3
14 Vlag van Nederland Theo van Geffen Morbidelli +2' 40" 9
15 Vlag van Oostenrijk Johann Parzer Morbidelli +2' 44" 5
16 Vlag van Frankrijk Thierry Noblesse Morbidelli +2' 45" 1
17 Vlag van Nederland Jan Huberts Morbidelli +2' 48" 2
18 Vlag van Nederland Mar Schouten Morbidelli +3' 05" 9
19 Vlag van Nederland Roel Cornelis Morbidelli +3' 30" 0
20 Vlag van Italië Luigi Rinaudo Morbidelli +3' 30" 2
21 Vlag van Zweden Hans Hallberg Morbidelli +1 ronde
22 Vlag van Nederland Peter van Niel Morbidelli +1 ronde
23 Vlag van Oostenrijk Hans-Jürgen Hummel Morbidelli +1 ronde
DNF Vlag van Italië Eugenio Lazzarini Morbidelli
DNF Vlag van Nederland Jan Ubels Buton val
DNF Vlag van Frankrijk Pierre Cecchini Maico
DNF Vlag van Nederland Henk van Kessel Condor
DNF Vlag van Zweden Leif Gustafsson Morbidelli
DNF Vlag van Frankrijk Patrick Plisson Morbidelli
DNF Vlag van Nederland Bert Klaassens Yamaha
DNQ Vlag van Duitsland Alfred Schmid Morbidelli

In Assen wilde het Van Veen-team de thuisoverwinning en daarom werden Herbert Rittberger en Eugenio Lazzarini ondersteund door Juup Bosman, Stefan Dörflinger en Julien van Zeebroeck, die allemaal een Van Veen-blokje hadden gekregen. Bosman haalde de start niet eens (kapotte bobine) en van Zeebroeck's Kreidler was na de eerste ronde al te warm gelopen. Cees van Dongen nam de kopstart vanaf de dertiende positie, maar zijn Kreidler verloor toeren en hij moest uiteindelijk opgeven. Al in het begin was hij gepasseerd door Lazzarini en Ángel Nieto (Bultaco), die tot de vierde ronden om de leiding vochten. Toen ging Nieto Lazzarini voorbij en hij begon weg te lopen. Ricardo Tormo (Bultaco) passeerde Lazzarini ook, maar moest toch toestaan dat Nieto met 27 seconden voorsprong won. Het leek er zelfs op dat Lazzarini vijfde zou worden, want hij werd ook nog ingehaald door Herbert Rittberger en Stefan Dörflinger, maar die laatste kon hij nog terugpakken.

Uitslag 50 cc

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Spanje (21 jan. 1977 - 18 dec. 1981) Ángel Nieto Bultaco 32' 29" 8 15
2 Vlag van Spanje (21 jan. 1977 - 18 dec. 1981) Ricardo Tormo Bultaco +26" 9 12
3 Vlag van Duitsland Herbert Rittberger Van Veen-Kreidler +48" 9 10
4 Vlag van Italië Eugenio Lazzarini Van Veen-Kreidler +56" 4 8
5 Vlag van Zwitserland Stefan Dörflinger Van Veen-Kreidler +58" 6 6
6 Vlag van Frankrijk Patrick Plisson ABF +1' 19" 7 5
7 Vlag van Duitsland Wolfgang Müller Kreidler +1' 51" 0 4
8 Vlag van Duitsland Hagen Klein Kreidler +1' 51" 1 3
9 Vlag van Oostenrijk Hans-Jürgen Hummel Kreidler +2' 21" 4 2
10 Vlag van Nederland Peter Looijesteijn Kreidler +2' 21" 5 1
11 Vlag van Duitsland Ingo Emmerich Kreidler +2' 28" 7
12 Vlag van Nederland Ton Kooyman Hemeyla +2' 40" 9
13 Vlag van Nederland Theo van Geffen GVS +2' 51" 0
14 Vlag van Duitsland Günter Schirnhofer Kreidler +3' 01" 2
15 Vlag van België Pierre Dumont Kreidler +3' 02" 2
16 Vlag van Frankrijk Jean-Louis Guignabodet UFO-Morbidelli +3' 20" 6
DNF Vlag van Nederland Engelbert Kip Kreidler
DNF Vlag van Duitsland Rudolf Kunz Kreidler
DNF Vlag van Nederland Henk Wevers Kreidler
DNF Vlag van Nederland Gerrit Strikker Kreidler
DNF Vlag van Nederland Theo Timmer Kreidler
DNF Vlag van Spanje (21 jan. 1977 - 18 dec. 1981) Joaquín Galí Bultaco
DNF Vlag van Nederland Hans Knoppers Kreidler
DNF Vlag van Spanje (21 jan. 1977 - 18 dec. 1981) Ramón Galí Derbi
DNF Vlag van Frankrijk Benjamin Laurent Kreidler
DNF Vlag van Duitsland Walter Däuwel Kreidler
DNF Vlag van Nederland Cees van Dongen Kreidler motor
DNF Vlag van Frankrijk Jacky Hutteau ABF
DNF Vlag van België Julien van Zeebroeck Van Veen-Kreidler motor warm
DNS Vlag van Nederland Juup Bosman Van Veen-Kreidler bobine

Zijspanklasse

[bewerken | brontekst bewerken]

In de zijspanrace startten Werner Schwärzel/Andreas Huber met hun ARO-Fath als snelsten, gevolgd door George O'Dell met zijn nieuwe bakkenist Cliff Holland (eerder passagier van Dick Greasley). O'Dell begon als leider aan de tweede ronde, maar viel uit doordat een framebuis verboog waardoor zijn achterwiel het motorblok raakte. Na zeven ronden hadden Rolf Biland/Kenneth Williams de leiding weer te pakken om ze niet meer af te staan. Alain Michel/Gérard Lecorre werden tweede en Schwärzel/Huber derde.

Uitslag zijspanklasse

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Bakkenist Merk Tijd Punten
1 Vlag van Zwitserland Rolf Biland Vlag van Verenigd Koninkrijk Kenneth Williams Schmid-Yamaha 45' 12" 4 15
2 Vlag van Frankrijk Alain Michel Vlag van Frankrijk Gérard Lecorre GEP-Yamaha +14" 5 12
3 Vlag van Duitsland Werner Schwärzel Vlag van Duitsland Andreas Huber ARO-Fath +1' 00" 6 10
4 Vlag van Zweden Göte Brodin Vlag van Zweden Per-Erik Wickström Windle-Yamaha +1' 22" 2 8
5 Vlag van Zwitserland Bruno Holzer Vlag van Zwitserland Karl Meierhans LCR-Yamaha +1' 23" 7 6
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Dick Greasley Vlag van Verenigd Koninkrijk Mick Skeels Windle-Yamaha +1' 41" 7 5
7 Vlag van Zwitserland Hermann Schmid Vlag van Zwitserland Martial Jean-Petit-Matile Schmid-Yamaha +1' 58" 8 4
8 Vlag van Nederland Cees Smit Vlag van Nederland Jan Smit König +2' 09" 0 3
9 Vlag van Duitsland Helmut Schilling Vlag van Duitsland Rainer Gundel Schmid-Yamaha +2' 19" 0 2
10 Vlag van Verenigd Koninkrijk Malcolm Hobson Vlag van Verenigd Koninkrijk Stuart Collins Windle-Yamaha +2' 46" 0 1
11 Vlag van Duitsland Siegfried Schauzu Vlag van Duitsland Lorenzo Puzo Schmid-Yamaha +3' 04" 3
12 Vlag van Duitsland Max Venus Vlag van Duitsland Norbert Bittermann Eckl-König +3' 12" 4
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk George O'Dell Vlag van Verenigd Koninkrijk Cliff Holland Seymaz-Yamaha
DNS Vlag van Italië Amedeo Zini Vlag van Italië Andrea Fornaro König blessure Zini
DNS Vlag van Nederland Martin Kooy Vlag van Nederland Rob Vader KOVA-König blessure
Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Joegoslavië 1977
FIM wereldkampioenschap wegrace
29e seizoen (1977)
Volgende race:
Grand Prix-wegrace van België 1977

Vorige race:
TT Assen 1976
TT Assen Volgende race:
TT Assen 1978