Bleomycyna – Wikipedia, wolna encyklopedia

Bleomycyna
	Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	C55H84N17O21S3
Masa molowa	1415,55 g/mol
Wygląd	bezbarwny lub jasnożółty proszek
	Identyfikacja
Numer CAS	11056-06-7; 9041-93-4 (siarczan)
PubChem	456190
DrugBank	DB00290
SMILES
	CC1=C(N=C(N=C1N)C(CC(=O)N)NCC(C(=O)N)N)C(=O)NC(C(C2=CN=CN2)OC3C(C(C(C(O3)CO)O)O)OC4C(C(C(C(O4)CO)O)OC(=O)N)O)C(=O)NC(C)C(C(C)C(=O)NC(C(C)O)C(=O)NCCC5=NC(=CS5)C6=NC(=CS6)C(=O)NCCC[S+](C)C)O
Właściwości
Temperatura topnienia	71 °C
Niebezpieczeństwa
	Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich
	Globalnie zharmonizowany system; klasyfikacji i oznakowania chemikaliów
	Na podstawie podanej karty charakterystyki
Uwaga
Zwroty H	H351
Zwroty P	P281
	Europejskie oznakowanie substancji
	oznakowanie ma znaczenie wyłącznie historyczne
	Na podstawie podanej karty charakterystyki
	Toksyczny; (T)
Zwroty R	R40, R46
Zwroty S	S36/37, S45
Numer RTECS	EC5988000
Dawka śmiertelna	LD50 53 mg/kg (mysz, dożylnie)
	Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą; stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
	Klasyfikacja medyczna
ATC	L01 DC01
Stosowanie w ciąży	kategoria D
Farmakokinetyka
Działanie	antybiotyczne, przeciwnowotworowe
Okres półtrwania	115 min
Wiązanie z białkami; osocza i tkanek	1%
Metabolizm	wątrobowy
Wydalanie	60–70% z moczem
Uwagi terapeutyczne
Drogi podawania	dożylnie
	Multimedia w Wikimedia Commons

Bleomycyna (łac. Bleomycinum) – antybiotyk glikopeptydowy otrzymywany ze szczepu Streptomyces verticillus. Jest mieszaniną polipeptydowych związków o działaniu cytostatycznym, głównie bleomycyny A₂ i B₂^[3]. Jest antybiotykiem cytostatycznym powodującym uszkodzenie nici DNA w wyniku przyłączenia się do niej kompleksu bleomycyna – jon żelazowy, czego rezultatem jest rozszczepienie nici DNA i zahamowanie cyklu komórkowego w fazie G2 i M, co w konsekwencji prowadzi do śmierci komórki nowotworowej^[4].

Zastosowanie

ziarnica złośliwa
chłoniaki nieziarnicze (u dorosłych)
rak płaskonabłonkowy głowy i szyi
rak płaskonabłonkowy zewnętrznych narządów płciowych i szyjki macicy
rak jądra^[4]

Działania niepożądane

objawy grypopodobne (gorączka, dreszcze),
przebarwienia skóry,
zapalenie płuc (u ok. 10% pacjentów),
zapalenie błon śluzowych,
nudności i wymioty (rzadko),
łysienie,
krwawienia (krwotoki)^[4].

Bleomycyna jest cytostatykiem względnie mało toksycznym. Jako jeden z nielicznych leków przeciwnowotworowych nie uszkadza szpiku. Groźna jest natomiast jej pneumotoksyczność, dlatego w premedykacji i podczas leczenia stosuje się glikokortykosteroidy, które mają osłaniać płuca.

Dawkowanie

Bleomycyna podawana jest dożylnie lub dotętniczo we wlewie kroplowym, domięśniowo lub podskórnie.

Przypisy

↑ Department of Chemistry, The University of Akron: Bleomycin. [dostęp 2012-03-30]. (ang.).
↑ Bleomycin, [w:] DrugBank [online], University of Alberta, DB00290 (ang.).
↑ Farmakopea Polska VIII, Polskie Towarzystwo Farmaceutyczne, Warszawa: Urząd Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, 2008, s. 3491, ISBN 978-83-88157-53-0 .
↑ ^a ^b ^c Medycyna Praktyczna: Bleomycyna (opis profesjonalny).

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.

[AKRON-1] Department of Chemistry, The University of Akron: Bleomycin. [dostęp 2012-03-30]. (ang.).

[DB-2] Bleomycin, [w:] DrugBank [online], University of Alberta, DB00290 (ang.).

[FP8-3] Farmakopea Polska VIII, Polskie Towarzystwo Farmaceutyczne, Warszawa: Urząd Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, 2008, s. 3491, ISBN 978-83-88157-53-0 .

[Bleomycyna-4] Medycyna Praktyczna: Bleomycyna (opis profesjonalny).

[1]

[2]

[3]

[4]