Grzegorz II (metropolita kijowski) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Grzegorz
Metropolita kijowski
Kraj działania

Wielkie Księstwo Litewskie

Data śmierci

1473

Miejsce pochówku

Nowogródek

Metropolita kijowski
Okres sprawowania

1458–1473

Wyznanie

prawosławne

Kościół

Patriarchat Konstantynopolitański

Inkardynacja

Metropolia kijowska

Śluby zakonne

przed 1458

Prezbiterat

przed 1458

Chirotonia biskupia

przed 1458

Grzegorz II, znany także z przydomkiem Bułgar (zm. 1473) – metropolita kijowski w latach 1458–1473.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Bułgar z pochodzenia[1]. Został mianowany metropolitą kijowskim przez patriarchę konstantynopolitańskiego Grzegorza III w 1458. Był uczniem metropolity Izydora, zwolennika unii florenckiej, przepędzonego z tego powodu z ziem Rusi moskiewskiej, nieprzychylnie przyjętego również przez duchowieństwo i wiernych prawosławnych w Królestwie Polskim i Wielkim Księstwie Litewskim. Podobnie jak Izydor opowiadał się za unią Kościołów katolickiego i prawosławnego[1]. Jego nominacja na metropolitę kijowskiego została wydana w porozumieniu zarówno z papieżem Piusem II, jak i polskim królem Kazimierzem Jagiellończykiem. Król polski dążył do tego, by Grzegorz II został uznany za zwierzchnika Kościoła prawosławnego na całych ziemiach ruskich, także w Wielkim Księstwie Moskiewskim, gdzie w 1448 na metropolitę kijowskiego wybrany został Jonasz[1][a]. Starania Kazimierza Jagiellończyka nie przyniosły rezultatu. W 1458 biskupi działający w Wielkim Księstwie Moskiewskim ogłosili się jedynymi kanonicznymi hierarchami prawosławnymi w metropolii kijowskiej i jednostronnie proklamowali autokefalię metropolii moskiewskiej. Decyzję tę uargumentowano zaakceptowaniem przez Konstantynopol unii florenckiej[1].

Grzegorz II pozostawał metropolitą kijowskim do śmierci w 1473[2].

  1. Wybór Jonasza nie został potwierdzony przez Patriarchat Konstantynopolitański. Mimo to duchowny ten poinformował władcę Polski o objęciu zwierzchności nad prawosławnymi administraturami w granicach państwa polsko-litewskiego, co w 1451 Kazimierz Jagiellończyk zaakceptował. Fakt ten nie miał wpływu na postawę miejscowych biskupów, którzy w praktyce nie uznawali Jonasza za swojego zwierzchnika. Również patriarcha Konstantynopola nie uznał Jonasza za kanonicznego metropolitę kijowskiego i całej Rusi. Por. Mironowicz A.: Kościół prawosławny w Polsce. Białostockie Towarzystwo Historyczne, 2006, s. 172–173. ISBN 83-60456-02-X.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d Mironowicz A.: Kościół prawosławny w Polsce. Białostockie Towarzystwo Historyczne, 2006, s. 173. ISBN 83-60456-02-X.
  2. Mironowicz A.: Kościół prawosławny w Polsce. Białostockie Towarzystwo Historyczne, 2006, s. 185. ISBN 83-60456-02-X.