Koszary Racławickie – Wikipedia, wolna encyklopedia

Koszary Racławickie
Symbol zabytku nr rej. 361 (gminna ewidencja zabytków)
Ilustracja
Koszary widziane z mostu drogowego im. Józefa Piłsudskiego
Państwo

 Polska

Województwo

 kujawsko-pomorskie

Miejscowość

Toruń

Adres

ul. Bulwar Filadelfijski 18

Typ budynku

koszary

Rozpoczęcie budowy

1820

Ukończenie budowy

1822

Położenie na mapie Torunia
Mapa konturowa Torunia, w centrum znajduje się punkt z opisem „Koszary Racławickie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Koszary Racławickie”
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego
Mapa konturowa województwa kujawsko-pomorskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Koszary Racławickie”
Ziemia53°00′28,4″N 18°36′09,5″E/53,007889 18,602639

Koszary Racławickie – element umocnień Twierdzy Toruń, położony przy ul. Bulwar Filadelfijski 18[1].

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Koszary powstały w latach 1820–1822[2], w pierwszym etapie budowy Twierdzy Toruń[3], na miejscu wyburzonego w 1656 [[Kościół Świętego Ducha w Toruniu (nieistniejący)|kościoła św. Ducha i klasztoru benedyktynek[1].

W okresie międzywojennym koszary służyły instytucjom związanym z marynarką wojenną. Od 18 stycznia 1920 roku do końca miesiąca tutaj stacjonował I Batalion Morski, którego podziały zajmowały kolejne miasta i porty Pomorza przydzielone Polsce na mocy Traktatu Wersalskiego. Od lutego do czerwca 1920 roku skoszarowana była tu Kadra Marynarki Wojennej, składająca się z 3 kompanii, która następnie sformowała II Morski Batalion i wyruszyła na front wojny polsko-bolszewickiej. Od września 1920 roku w koszarach mieściły się koszary i dowództwo Flotylli Wiślanej, aż do jej likwidacji w 1925 roku. W latach 1925–1938 mieściły Oficerską Szkołę Marynarki Wojennej (od 1928 roku pod nazwą Szkoła Podchorążych Marynarki Wojennej). W budynku mieścił się internat szkoły (drugie i trzecie piętro), czytelnia z biblioteką, kuchnia, jadalnia, areszt, warsztaty szewski i krawiecki, świetlica, gabinet komendanta oraz mieszkania obsługi szkoły. Sale wykładowe, gabinety naukowe, sala gimnastyczna i gabinet dyrektora nauk znalazły się w byłej Wozowni Artyleryjskiej, dziś nieistniejącej (w jej miejscu jest zjazd z mostu, tzw. Ślimak Getyński)[4].

W latach 1957–1993 roku w budynku znajdował się internat Zespołu Szkół Budowlanych. W 1999 roku budynek przejęło miasto[1]. W 2001 roku budynek został zaadaptowany na hotel „Bulwar”[1][3][5].

Obiekt wpisany jest do gminnej ewidencji zabytków (nr 361)[6].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d Koszary Racławickie. toruntour.pl. [dostęp 2024-07-28].
  2. Giętkowski, Karpus i Rezmer 2004 ↓, s. 142.
  3. a b Tomczykowska 2014 ↓, s. 117.
  4. Neumann 2013 ↓, s. 18–24.
  5. Grabiszewski 2009 ↓, s. 48.
  6. Gmina Miasta Toruń: Gminny Program Opieki nad Zabytkami Miasta Torunia na lata 2022–2025. 2021, s. 94.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Mirosław Giętkowski, Zbigniew Karpus, Waldemar Rezmer: Twierdza Toruń. Toruń: Dom Wydawniczy Duet, 2004. ISBN 83-89706-12-1.
  • Marek Grabiszewski: Adaptacja budowli zabytkowych na cele hotelowe. W: Bogusłąw Szmygin (red.): Adaptacja obiektów zabytkowych do współczesnych funkcji użytkowych. Warszawa, Lublin: Wydawnictwo Politechniki Lubelskiej, 2009. ISBN 978-83-7497-085-3.
  • Maciej Neumann: Flota II Rzeczypospolitej i jej okręty. Łomianki: Wydawnictwo LTW, 2013. ISBN 978-83-7565-309-0.
  • Paulina Tomczykowska: Wodny potencjał turystyczny Bydgoszczy i Torunia: analiza porównawcza. W: praca zbiorowa: Kanał Bydgoski w systemie polskich dróg wodnych. Bydgoszcz: Pejzaż, 2014.