PZL.22 – Wikipedia, wolna encyklopedia

PZL.22

PZL.22 podczas budowy
Dane podstawowe
Państwo	Polska
Producent	Państwowe Zakłady Lotnicze, Politechnika Warszawska
Typ	bezogonowy samolot doświadczalny
Konstrukcja	jednosilnikowy wolnonośny dolnopłat konstrukcji mieszanej, kadłub stalowy, z rur krytych sklejką i płótnem, płatowiec drewniany kryty sklejką i płótnem. Podwozie czterokołowe stałe
Załoga	1
Historia
Data oblotu	nie odbył się
Lata produkcji	1933-1934 (jedyny prototyp)
Liczba egz.	1
Dane techniczne
Napęd	silnik tłokowy, rzędowy, chłodzony powietrzem D.H. Gipsy Major III
Moc	96 kW (130 KM)
Wymiary
Rozpiętość	11 m
Długość	5 m
Wysokość	2 m
Powierzchnia nośna	17 m²
Masa
Własna	380 kg
Startowa	500 kg
Dane operacyjne
Rzuty
Multimedia w Wikimedia Commons

PZL.22 – prototyp jednomiejscowego, jednosilnikowego samolotu doświadczalnego w układzie bezogonowca, zbudowany w 1934 roku w Państwowych Zakładach Lotniczych. Samolot opracował polski inżynier, profesor Gustaw Andrzej Mokrzycki.

Samolot został opracowany przez profesora Gustawa Mokrzyckiego jako pierwszy (i jedyny zbudowany) polski samolot bezogonowy. Był on efektem badań profesora nad nowymi koncepcjami rozwoju samolotów i skutkiem inspiracji badaniami niemieckiego konstruktora Lippischa nad samolotem bezogonowym. Prace projektowe były prowadzone pod koniec 1932 r. w Studium Prototypów Państwowych Zakładów Lotniczych. Miały służyć zebraniu doświadczeń techniczno-eksploatacyjnych i materiałowych specyficznych dla tego układu aerodynamicznego^[1].

Samolot sfinansowany przez Ligę Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej został zbudowany w 1934 roku w zakładach PZL otrzymując oznaczenie PZL.22. Do oblotu prototypu nie doszło wobec obaw władz o bezpieczeństwo (zakaz wydany przez gen. Rayskiego). Konstrukcji zarzucano, że zbyt wysoko położona kabina pilota nie gwarantuje równowagi samolotu podczas rozbiegu.

Samolot ten nigdy nie wyszedł poza fazę prototypu i tym samym nigdy nie służył w lotnictwie.

Konstrukcja mieszana metalowo-drewniana. Kadłub o konstrukcji wręgowej, kryty sklejką. Płat dwudźwigarowy, o konstrukcji drewnianej, kryty sklejką i płótnem. Podwozie stałe, trójpunktowe ze sterowanym kółkiem ogonowym. Oprofilowane aerodynamicznymi owiewkami, amortyzowane sznurem gumowym. Napęd stanowił początkowo silnik rzędowy de Havilland Gipsy Major III o mocy 230 KM, który zastąpiono następnie silnikiem Menasco o mocy 150 KM. Śmigło ciągnące, dwułopatowe produkcji PZL^[1].

• PZL.22 – prototyp samolotu bezogonowego.

• Ryszard Kaczkowski. Samolot doświadczalny PZL-22. „Skrzydlata Polska”. 9/1963, 3 marca 1963. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności. ISSN 0137-866X. OCLC 839207783. 

• Opis PZL.22. awiacja.republika.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-02-10)].