French
DeutschSacra Infermeria – Wikipedia, wolna encyklopedia
 nr rej. 001137 | |
 Sacra Infermeria w 2016 | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Styl architektoniczny | |
| Architekt | |
| Powierzchnia użytkowa | 7000 m²[1] |
| Rozpoczęcie budowy | 1574[2] |
| Ukończenie budowy | 1574 |
| Ważniejsze przebudowy | 1660–1666, 1712 |
| Pierwszy właściciel | Suwerenny Rycerski Zakon Szpitalników św. Jana z Jerozolimy z Rodos i z Malty |
| Obecny właściciel | Mediterranean Conference Centre |
Położenie na mapie Morza Śródziemnego  | |
Położenie na mapie Malty  | |
 35°53′58″N 14°31′05″E/35,899444 14,518056 | |
| Strona internetowa | |
Sacra Infermeria (malt. Il-Furmarija, ang. Sacra Infermeria, pol. Święty Szpital) – dawny szpital zakonny z najdłuższym oddziałem na świecie, obecnie centrum konferencyjne Mediterranean Conference Centre[3][4] (malt. Dar il-Mediterran għall-Konferenzi).
Historia obiektu
[edytuj | edytuj kod]Pierwotny szpital zakonny został zaprojektowany przez Girolamo Cassara, maltańskiego architekta i inżyniera wojskowego, który w latach sześćdziesiątych, siedemdziesiątych i osiemdziesiątych XVI wieku zaprojektował oraz nadzorował budowę kilkudziesięciu najważniejszych budynków w stolicy Malty, m.in. Pałac Wielkiego Mistrza i konkatedrę św. Jana oraz np. Verdala Palace w Siġġiewi[5]. Budowę szpitala rozpoczęto w 1574 za rządów wielkiego Mistrza Jeana L’Evesque de la Cassière’a, ukończono w końcu XVI wieku. Zastąpił on stary szpital zakonny w Birgu. Służył zakonnikom z Malty, oraz z kontynentu, a także pielgrzymom do Ziemi Świętej. Miał dwie apteki. W 1596 roku szpital rozbudowano dodając skrzydło dla pacjentów chorych na choroby zakaźne i weneryczne.
Za panowania wielkiego mistrza Raphaela Cotonera w latach 1660 – 1663 dobudowano dodatkowe oddziały. Kolejny Wielki Mistrz Nicolas Cotoner, kontynuował prace przy rozbudowie szpitala. Za jego panowania w 1676 roku otworzono szkołę anatomii i chirurgii[6]. Kolejne duże prace przy rozbudowie szpitala zostały wykonane za panowania Ramona Perellosa. Rozpoczęły się w 1712 roku i polegały na dobudowaniu kaplicy, laboratorium oraz apteki[6].
W 1787 roku w szpitalu były 563 łóżka, a po uzupełnieniu mógł pomieścić 914 pacjentów. Szczycił się najdłuższym oddziałem szpitalnym na świecie o długości 155 m, tzw. Długim Holem[4].
Budynek służył zakonowi do roku 1798, do momentu francuskiej okupacji Malty, kiedy to został przejęty przez wojska Napoleona. Obiekt zmienił nazwę na Grand Hôspital, jak i nadal pełnił swoje funkcje jako Hopital Militaire. W czasie krótkiego użytkowania obiektu przez Francuzów, dokonano kilku usprawnień w obiekcie, miały one na celu poprawę wentylacji, kanalizacji oraz oświetlenia szpitala[6].
Po zajęciu wyspy przez Brytyjczyków obiekt został przejęty armię. Pod nazwą Station Hospital służył jako szpital dla wojsk stacjonujących na Malcie do 1918 roku[3]. W latach 1918 – 1940 budynek mieścił Komendę Główną Policji.
W czasie działań wojennych podczas II wojny światowej szpital został uszkodzony. Po odbudowie pełnił różne funkcje, był m.in. siedzibą teatru dziecięcego, szkołą. Od 1979 roku obiekt jest siedzibą Mediterranean Conference Centre. W 2016 roku obiekt był miejscem finału Konkursu Piosenki Eurowizji Junior[7].
Obiekt został wpisany na listę National Inventory of the Cultural Property of the Maltese Islands pod numerem 01137[2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ 17303834, Malta Country Report 2008 [online], Issuu [dostęp 2021-07-17] (ang.).
- ↑ a b Sacra Infermeria. National Inventory of the Cultural Property of the Maltese Islands. [dostęp 2014-12-28]. (ang.).
- ↑ a b The Sacra Infermeria. Maltese History & Heritage. [dostęp 2015-01-03]. (ang.).
- ↑ a b Praca zbiorowa: Malta. Warszawa: Mediaprofil, 2006, s. 152, seria: Podróże marzeń. ISBN 83-60174-18-0.
- ↑ the maltese architect gerolamo cassar. Mediterranean Conference Centre. [dostęp 2014-12-20]. (ang.).
- ↑ a b c Our History. Mediterranean Conference Centre. [dostęp 2015-01-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-01-04)]. (ang.).
- ↑ Events Valletta 2016. The European Broadcasting Union (EBU). [dostęp 2020-03-27]. (ang.).
