145 Dywizja Strzelecka (ZSRR) – Wikipedia, wolna encyklopedia
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Sformowanie | 1939, 1941 |
Rozformowanie | 1941, 1945 |
Dowódcy | |
Pierwszy | płk Aleksandr Wołchin |
Ostatni | gen. mjr Władimir Gorbaczow |
Działania zbrojne | |
II wojna światowa agresja ZSRR na Polskę front wschodni: | |
Organizacja | |
Rodzaj sił zbrojnych | |
Rodzaj wojsk | |
Podległość | |
Odznaczenia | |
145 Dywizja Strzelecka (ros. 145-я стрелковая дивизия) – dywizja piechoty Armii Czerwonej.
Dywizja była formowana dwukrotnie, pierwszy raz w 1939. We wspomnianym roku wchodziła w skład 24 Korusu Piechoty i wraz z wojskami III Rzeszy i Słowacji od 17 września brała udział w ataku na Polskę[1]. Po ataku III Rzeszy na Związek Radziecki w składzie 92 Korpusu Piechoty uczestniczyła w walkach przeciw armii niemieckiej. W dniu 3 sierpnia 1941 została otoczona. W czasie wyjścia z kotła poniosła znaczne straty, co miało wpływ na jej rozwiązanie[2].
W tym samym roku została utworzona ponownie, i wzięła udział m.in. w Operacji Bagration[3]. Za waleczność i wzorowe wykonywanie zadań w czasie walk pod Witebskiem, 22 września 1944 została odznaczona Orderem Czerwonego Sztandaru[4].
Dowództwo dywizji
[edytuj | edytuj kod]Dowódcy:
- płk Aleksandr Wołchin (01.08.1939 - 31.08.1941),
- gen. mjr Fiodor Wołkow (01.01.1942 - 31.08.1943),
- ppłk Leonid Socziłow (07.04.1944 - 26.04.1944),
- gen. mjr Piotr Dibrowa (26.04.1944 - 23.09.1944),
- gen. mjr Władimir Gorbaczow (01.09.1944 - 31.03.1945).
Szefowie sztabu:
- mjr Galaktion Sucharulidze[5].
Struktura organizacyjna
[edytuj | edytuj kod]- 599 pułk piechoty
- 729 pułk piechoty
- 277 pułk artylerii i inne pododdziały[5].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Zarzycki 2014 ↓, s. 273-275.
- ↑ 145-я стрелковая дивизия [online], rkkawwii.ru [dostęp 2024-04-22] .
- ↑ Zaloga 2011 ↓, s. 42.
- ↑ nashapobeda.lv [online], nashapobeda.lv [dostęp 2024-04-22] (pol.).
- ↑ a b Zarzycki 2014 ↓, s. 275.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Steven Zaloga: Operacja Bagration 1944. Klęska Grupy Armii Środek. Poznań: 2011. ISBN 978-83-261-1001-6.
- Piotr Zarzycki: Suplement do września 1939. Warszawa: 2014. ISBN 978-83-933204-7-9.