70 Dywizja Strzelecka (ZSRR) – Wikipedia, wolna encyklopedia

70 Dywizja Strzelecka
70-я стрелковая дивизия
	Historia
Państwo	ZSRR
Sformowanie	1934, 1943
Rozformowanie	1942, 1946
	Tradycje
Kontynuacja	45 Gwardyjska Dywizja Strzelecka
	Działania zbrojne
	II wojna światowa wojna radziecko-fińska; wielka wojna ojczyźniana;
	Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych	Armia Czerwona
Rodzaj wojsk	piechota
	Odznaczenia

70 Dywizja Strzelecka (ros. 70-я стрелковая дивизия) – związek taktyczny piechoty Armii Czerwonej.

Sformowana w Kujbyszewie 1 maja 1934 roku w Przywołżańskim Okręgu Wojskowym. Brała udział w wojnie radziecko-fińskiej. Michaił Kirponos za doskonałe dowodzenie dywizją w czasie wspomnianej wojny otrzymał order Bohatera Związku Radzieckiego^[1]. W czerwcu 1941 roku 70 DS wchodziła w skład 50 Korpusu Strzeleckiego, 23 Armii Okręgu Leningradzkiego. Następnie brała udział w walkach przeciw armii niemieckiej na podejściach do Leningradu. 16 października 1942 została przekształcona w 45 Dywizję Strzelecką Gwardii.

Powtórnie sformowana w marcu 1943 na bazie 47 i 146 Brygady Strzeleckiej. Rozformowana w 1946 roku.

Dowódcy dywizji

Victor Kamenir: Krwawy trójkąt. Zagłada Armii Czerwonej na Ukrainie 1941. Warszawa: 2010. ISBN 978-83-11-11871-3.